Brieven (herziene editie)

E. du Perron
aan
A.C. Willink

Gistoux, 23 april 1928

Gistoux, Maandag.

Beste Willink,

De afdruk met kleuren^1. en de twee linosneden ontvangen, waarvoor dank. De lino's komen dus in Avontuur nr. 4.; het ene, ‘Lourdes’, is, vind ik, aardiger dan het andere (waarop ik overigens met genoegen een der voor jou gestolen monsters uit Breda heb herkend). Ik vraag mij af of je niet beter zou doen je komposities minder te overladen: je lijn is opzichzelf bizonder soepel - zoals uit de houtsnede voor Stols weer blijkt - zodat een grotere soberheid bij jou volstrekt niet droog zou aandoen; integendeel, je elegantie (zullen we zeggen) beter juist zou doen uitkomen. Die motieven met en als op de rok van die jufvrouw lijken mij geschikter voor iemand met het temperament van Peeters, als juist voor jou. Het portret van Hooft en de houtsnede voor Stols hebben iedereen getroffen als juist bizonder sierlik te zijn. Er schijnen in Holland vele kundige houtsnijders te zijn, maar de ene nog houteriger als de andere.

Om nu op onze minder aangename ‘zaak’ terug te komen: ik kan je zeggen dat ik ± 40 boeken heb moeten verkopen om je dat geld zo spoedig te zenden. Maar dit wil ik niet aanvoeren als ‘steekhoudend argument’ - de ‘steekhoudendste’ zijn je twee brieven die ik hierbij insluit. Geniet nu eens op jouw beurt van de Hollandse potigheid van nr. 1 en de niet-minder Hollandse kruidenierswijsheid van nr. 2, en laat de zaak er dan mee afgelopen zijn. Ik kan dààr juist zo verdomd slecht tegen; en heus, ik had je dat geld ook gezonden als je me anders, - vriendschappeliker, - geschreven hadt; ik begrijp zelfs niet dat je dat niet hebt ingezien. Enfin, het gebeurde is misschien voor ons beiden erg nuttig geweest. (Leve de nuttigheid!)

Met beste groeten ook aan Mies,

Je EdP.

1. Van W's houtsnede voor de rijmprent met DP's ‘Sonnet van burgerdeugd’.