Brieven (herziene editie)

E. du Perron
aan
P. van Ostaijen

Brussel, 14 december 1927

Brussel, Woensdagavond.

Beste van Ostaijen,

Dank voor de cirkulaire, die naar de drukker is gebracht. Breuer heeft mij ook de definitieve prijzen opgegeven. 48 blz. van 40 regels per blz. (druk van Poging tot Afstand) op een goed vergé, komt ons, in 300 exx. op 990 frs. In 250 exx op 935 frs. en in 200 exx. op 880 frs. Hier in is begrepen een behoorlik solied omslag met titel en inhoudsopgaaf op de voorkant. Moet er meer op het omslag dan wordt het duurder.

Mij dunkt, laat ons voor nr. 1:300 exx. nemen en 990 frs. bij elkaar brengen; en ons voor de rest met 200 exx. tevreden stellen, 100 voor hier en 100 voor Holland.

De cirkulaire kost 85 frs. (in 300 exx.)

De kaarten, 250 voor jou en 250 voor Dinger, kosten tesamen 35 francs.

Dat maakt, tesamen, een kleine vóóruitgaaf van 120 frs.

Het cliché voor Willink wordt op een apart velletje gedrukt, en door mij betaald. Wat denk je van de rest?

- Ik geloof, wat de kopij betreft, dat alles zich prachtig schikken zal. Blijstra heeft n.l. besloten zijn Spookslot eerst in nr. 2 te plaatsen. Hij geeft eerst De Noodlottige Kogel (een werkelik aardig verhaal, een van de beste die hij geschreven heeft), plus nog twee kleinere prozastukjes. Je Kluwen van Ariadne kan dus geheel behouden worden (tussen haakjes, ik heb het met veel plezier zonet gelezen), je twee gedichten ook. De indeling van nummer 1 wordt dus, als ik goed zie, zo:

P. van Ostaijen, Boere-Charleston		1.
	id., Alpejagerslied	2.
	id., Kluwen van Ariadne	3-7
E. du Perron, Zo een leeg bestaan		8-33
Gaston Burssens, Oud Liedje		34
	id., Duel Schilder-Dichter	36-38
W.N. Dinger, Verzen		39-41
R. Blijstra, De Noodlottige Kogel		42-45
	id., Kwartetconcert etc.	46-48

Deze volgorde lijkt mij ook de beste.^1.

Ik zend je vandaag een ‘livret’ uitgegeven door Périer en R. de Geynst^2.. Niet onaardig maar... En dan zegt men niets verder. Laat ons zeggen, alsof we over heel iets anders spraken: ‘Hij is zo beminnelik jong, die Périer.’

Ik lees tot mijn grote voldoening dat je langzaam vooruitgaat. Ik mag vooreerst niet uit van de dokter. Het sneeuwt, het vriest, het is om de hele donderse boel aan elkaar te piesen. Ik ben zoeven naar Breuer geweet, maar Breuer is op precies 15 pas afstands; als ik me dan goed inbaker... Het is toch een rottige geschiedenis als je zo'n konstitutie hebt. Ik moet dan altijd aan jou denken om me weer met het leven te verzoenen. Jij hebt je dan toch blijkbaar nog een beetje meer verwaarloosd... Wanneer zullen wij rijk genoeg zijn om een modern landhuis te kunnen bezitten in Rapallo of Fiesole?

Heeft Greshoff je al geschreven? Hij zit voor het ogenblik weer in Holland maar heeft me verleden week 2 of 3 maal je adres gevraagd.

Nu, mijn beste, voorlopig tot dusver.

Je EdP.

P.S. Dat menen een gevaarlike wet is bleek onduidelik voor Blijstra^3.. Vandaar vnl. die ‘uitbreiding’ van mij. Het tussenvoegseltje van de ‘tweelingbroeders en tegenvoeters’ was van Dinger (aanmerkelik beknopt door mij.) Zo krijgt ieder z'n zin.

P.P.S. - Après tout is het misschien beter als ik Dinger helemaal achteraan zet. Dan eindigt de revue op de ‘kwadrijnen’. Ik heb hem gevraagd of dit woord een afleiding uit het Perzies was. Hij heeft nog niet geantwoord.

1. De inhoud van het eerste nummer van Avontuur kwam er uiteindelijk als volgt uit te zien: Van O en DP overeenkomstig DP's opgave, van Burssens ook nog het gedicht ‘Invitation à la valse au clair de lune’, na Burssens' bijdragen drie prozastukken van Blijstra (ook ‘Romantisch beeld’) en ten slotte Dingers gedichten ‘Proogram’, ‘Bespiegeling’ en vijftien ‘Kwadrijnen’.

2. De zojuist verschenen eerste aflevering van een klein tijdschrift, Premier livret, waarop door de dood van Périer in februari 1928 nog slechts een Deuxième livret is gevolgd.

3. DP veranderde het in ‘het menen van men is een een gevaarlijke soort wet’. Dingers toevoeging in de gedrukte Avontuur-circulaire luidde: ‘Wij behouden ons dus het recht voor, ons in het avontuur tweelingbroeders te betoonen of elkanders tegenvoeters te zijn.’