Brieven (herziene editie)

E. du Perron
aan
A.C. Willink

Brussel, 2 januari 1926

Brussel, 2-1-26.

Beste Willink,

Dank voor portret en hetzelfde (happy new year) toegewenscht. Het portret is te laat voor algemeene bedeeling; er komen dus 30 reproducties van. Ik zie er nu ‘lief’ uit: eenige aftrekkers-neigingen niet tè na gesproken (onanisten zijn dikwijls lief). - Wat de overschrijverij betreft die je nader verklaard wenscht, natuurlijk doel ik niet op vertaald of onvertaald maar tusschen ‘ ’ gezet en vermeld Cocteau-werk. Ik spreek van den gewonen Nederl. tekst v. Chasalle. Ongelukkigerwijs heb ik zijn cahier^1. niet hier, maar ik herinner mij 't volgende: een vergelijking tusschen de mentaliteiten van d'Annunzio en Marinetti, die (de toelichting uitgezonderd, een toelichting waar men niets aan verliest) letterlijk overgenomen is uit Carte Blanche: en het is niet zoo maar een kleine vondst van Cocteau! - Ch. spreekt verder over een joli garçon, fin tireur enz. die geen tijd verliest met mooi mikken; deze vgl. komt voor, naar aanleiding van Balzac en Flaubert, in Le Secret Professionnel. - Let op het stukje over Charley Chaplin dat van Ch. weldra in een of ander tijdschrift verschijnen zal. Chariot wordt daarbij vergel. met een electrische vonk die door zijn films gaat (door Chasalle, en zonder verwijzing, of ‘ ’ of wat 't ook zij); lees nu het interview van Fr. Lefèvre met Cocteau - eerst verschenen in Les Nouvelles Litteraires maar nu herdrukt in Une heure avec... (1^e of 2^e bundel, ik geloof 2^e2.). Zoo is er meer. Maar enfin, ook hiervoor kunnen we ons ‘waarom niet?’ laten klinken. Chasalle zou op deze ‘methode’ niet gekomen zijn zonder de achterlijkheid van het Nederl. publiek (dat ‘If Winter comes...’ en ‘De Rozenkrans’ uit hoofd kent^3.).

Dag waarde; tot nader.

Je D.P.

1. Vermoedelijk betreft het hier het door De Driehoek uit te geven, maar nooit verschenen cahier, waarvan een aantal stukken uiteindelijk in De fantasie-stukken van Frederik Chasalle (1932) terecht zullen zijn gekomen.

2. ‘Jadis, il circulait dans son film comme l'électricité dans une usine, comme un thème de fugue.’ Zie: Frédéric Lefèvre, Une heure avec... (Première série. Paris 1924. Les documents bleus 5, p. 109).

3. Sentimentele romans van resp. Arthur Hutchinson en Florence Barclay. The Rosary was destijds ook als toneelstuk erg populair.