Brieven. Deel 4. 2 januari 1933-30 april 1934

1950. Aan G.H. 's-Gravesande: Parijs, 1 februari 1934

Parijs, 1 Febr.

Beste Hein,

Je hebt me weer geweldig goed geholpen! Ik wend me vandaag voor de variatie maar eens tot Menno. Daarna kom ik weer bij jou. Het lijstje voor Menno is maar kort. Ik hoop dat het voor jou ook kort zal zijn!

Ik heb zoowat ¼ van het boek af. - Het hindert mij erg dat ik niets voor mijzelf kan doen.

Byron krijg je sans faute. Het ex. ligt nog in een kist in de meubelbewaarplaats in Meudon. Zoodra we weer een nieuw appartement hebben - we zijn zoekende - en ik het uitgepakt heb, stuur ik het je, met Wanda Koopman, Kuyle en wschl. nog andere boeken waarover ik je nog consulteeren zal.

[p. 438]

Bep hoopt vurig dat Oswald^1. nog 31 januari geplaatst is. We zullen wel zien. - Vond je het artikel over die modepatsers^2. niet fraai? Wij kregen deze inlichtingen van een huisgenoote, wit-Russische inderdaad, gewezen verpleegster bij Denikin en Wrangel^3. en in Gallipoli, die een tijd lang zelf mannequin geweest is bij Patou. Er is voor mij zoowat geen verschil tusschen ‘artiesten’ als Poiret en Patou, en als Jessner en Reinhardt; ze zijn bijna even stom en zeker precies even walgelijk.

Ik hoop over 10 dagen verhuisd te zijn en opnieuw ‘geïnstalleerd’. Bescheiden blijft het wel, en de beroerdigheid is dat Bep dan weer voor de keuken opdraait. Enfin...

Hartelijke groeten en nogmaals veel dank van je

E.

^4. Dank voor de Eng. juffrouw over Couperus.^5. Ik had het al gelezen. Het is erg goed bedoeld en van den heer Toepoel wschl. ook; jammer dat het zoo erg simpel is.

E.

1. Zie 1927 n 1.

2. ‘Zij die door de mode heerschen. Uit het leven der mannequin's’. In Vaderland 8 februari 1934 (av.).

3. Generaals van het Witrussische leger, dat in 1920 bij de Krim definitief werd verslagen en vervolgens geëvacueerd naar Constantinopel. Zie ook brief 1977.

4. Op achterzijde envelop geschreven.

5. Het vaderland van 21 januari 1934 bevatte de vertaling van een artikel van P. Vanda onder de titel ‘Een Engelsche ontdekt Couperus’. Daarin maakte de schrijfster melding van een briefkaart van Couperus aan ‘de heer Toepoel’ die haar door de geadresseerde was afgestaan.