Brieven. Deel 2. 1 januari 1930-31 maart 1931

715. Aan C. van Wessem: Brussel, 29 januari 1931

Brussel, Donderdag.

Beste Constant,

Maar kort voor vandaag: ik ben grieperig en houd het bed - d.w.z. het prettigste deel van de kamer.

Je antwoord tegen Helman^1. las ik. Nogal parlementair; zijn aanval was feller. Maar misschien is het zoo wel het beste. Je onderscheiding tusschen verhaal en vertelling vind ik wel aardig, maar er is inderdaad van alles tegenin te brengen, lijkt mij; het is een subtiel geval van ‘si les mots étaient des signes’. O neen, je las Jacob Cow^2. niet, jij, vader nogwel van Jacob Penn.^3. En après tout, in zoo'n geval krijgen jullie beiden dadelijk van me gelijk.

Plasschaert^4. was erg ouwehoerig - vergeef me dit eenig-juiste woord. Maar hij maakte tenminste geen reclame voor den toeristenbond, dat is waar.

1. Van Wessems eerste reactie op het artikel van Helman (zie 693n1) verscheen in De Groene van 17 januari 1931.

2. Het essay Jacob Cow le pirate ou si les mots sont des signes van Jean Paulhan.

3. Toespeling op de door Van Wessem geschreven novelle ‘Jacob Penn, avonturier, een doodgewoon verhaal’, dat onder het pseudoniem Frederik Chasalle in twee gedeelten werd gepubliceerd in DVB, 1926.

4. Onder de titel ‘Nieuws onder de zon?’ besprak Albert Plasschaert in CB, januari 1931, Twintig Noord- en Zuid-Nederlandsche verhalen.

[p. 405]

Van Vera^5. nog géén indrukken. Als we een of twee nrs. verder zijn. - Wie geeft Lessen uit?

Het idee van die 2 verhalen aan ‘André’^6. lijkt me heel goed. Misschien kom je al schrijvende op een 4^e en 5^e verhaal over hem: het relaas van zijn ouderdom bv. De figuur kan je uit de handen groeien. De ‘Napoleon-manie’ is goed van idee, maar beroerd als woord. Waarom niet ‘Napoleontisme’, ‘Napoleonnerie’ (neen, dit laatste deugt ook niet).

Ik schreef - zooals je nu wel weten zult - een oogenschijnlijk overbodige, in waarheid ‘tactische’, voortzetting van Ter Braak's opstel over Prisma, en zond het direct naar Marsman, met verzoek erop te willen antwoorden. Dat heeft hij in zekeren zin gedaan: voor de helft ontwijkend, voor de helft meer dan duidelijk genoeg, pijnlijk duidelijk, vrees ik, voor de epigonen. Daarna kreeg ik zelfs nog een brief van Engelman, met rectificaties; ZEd. had mijn stuk toevallig bij Marsman gelezen! Ik heb daarop niet al te onvriendelijk, maar nogal verneukeratief geantwoord. Ik geloof dat Engelman overigens de beroerdste nog niet is van die ‘Gemeenschaps’-jongens; jammer alleen dat àl die smoelen mij altijd aan klamme handen doen denken.

Het is onnoodig, geloof ik, dat Marsman mijn stuk in stemming brengt. Hijzelf is tegen, Binnend. nat. ook tegen, jijzelf wschl. ook niet vóór. Laat hij het mij maar spoedig terugzenden; anders krijg ik misschien nog een lawine rectificeerende briefjes avant la lettre! Ik heb zooiets liever après.

Met beste groeten, steeds je

E.

5. In DVB, januari 1931, was de eerste aflevering van Marsmans roman Vera verschenen.

6. Zie 603n4.