Brieven. Deel 2. 1 januari 1930-31 maart 1931

[p. 112]

452. Aan V.E. van Vriesland: Amsterdam, 15 maart 1930

Amsterdam, Zaterdag.

Beste V.V.V.,

Ik ben niet naar Friesland gegaan omdat ik ook een soort griep heb opgeloopen: ‘catarrh van de luchtpijpen’, noemt de behandelende geneesheer van mijn moeder het geval. Ik zal wschl. 2 of 3 dagen de kamer houden en dan even naar Brussel gaan, voor een nogal dringende zaak, maar als je niets meer van mij hoort, blijft het van mijn kant afgesproken voor Vrijdagavond, half 9, in den Amerikaan.

Het boek van Maud Rost^1. heeft mij gezelschap gehouden; niet tot mijn onverdeeld genoegen, moet ik bekennen, ofschoon het de schuld kan zijn van mijn catarrh. Zoo ziet je nu een ‘intellectueele vrouw’ en zoo brengt ze je op papier. Wees nu eens zooiets van een wezen apart en word dan door een intellectueele vrouw zonder eenige weifeling en alsof het vanzelf sprak binnengewerkt in een onvervalschte Hollandsche roman. Het begint met: ‘Het was een vroege voorjaarsdag toen Paul Gérard’, enz. en het eindigt met: ‘Het begon zachtjes te regenen’. (Begrijp jij waarom daaronder staat: ‘Parijs 1927’?) Die Thusa, die Paul, die Lex, die Enno, die Pietro, die Eric, die Frans... Vind je niet dat ik, zonder je te kennen, met de trieste historie van Gideon, Else en Tula^2., dit boekwerk overbodig heb gemaakt?

Zou je heusch niet serieus de mogelijkheden overwegen van naar Jeruzalem te gaan? (ik zeg niet: de ònmogelijkheden.)

Brahman heeft mijn stijgende belangstelling. Je moet werkelijk probeeren daar een nieuwe uitgave van te bezorgen, in één deel^3.; met een mooi portret van Der Mouw voorin, bijv. - en waarom niet een pittige inleiding. Je lezing van over 3 weken zou je daarvoor misschien nog van nut kunnen zijn. Hier is weer een figuur die veel te ‘verdoken’ is in de Nederlandsche literatuur, en die over 100 jaar blijken zal èn frisscher en representatiever te zijn voor zijn tijd, dan Verwey of Boutens. Voor zijn tijd, en niet voor de literaire mode van

1. Het vertraagde einde (1928).

2. DP's verhaal ‘Ieder zijn kwelling’ uit Bij gebrek aan ernst (1928).

3. Reeds in 1919/1920 was Van Vriesland betrokken geweest bij de uitgave van Brahman I en II, waarin ook Van Eeden een grote rol heeft gespeeld. In 1934 zou hij de Nagelaten verzen van Dèr Mouw publiceren en in de jaren 1947-1951 de zesdelige uitgave van Dèr Mouws verzamelde werken bezorgen.

[p. 113]

zijn tijd, waar hij werkelijk nièts mee te maken heeft, wil mij voorkomen. Je moet me nog eens wat anders van - en over - hem laten lezen.

Tot ziens. Zie je griep met kwik en al kwijt te raken en geloof me, met hartelijke groeten van ledikant tot ledikant, van harte je

EdP.

Ik heb zooeven met den dokter hier over je kwik-ongeval gesproken. Het was volgens hem geheel ongevaarlijk; de Chineezen schijnen groote knikkers kwik te slikken als zij met syph behept zijn.