Blocnote klein formaat

[4]

Hoe zou men tegenwoordig reageren op iemand die zijn brieven schreef op uitgezocht perkament, met gekleurde inkt en versierde beginletters? Ik kan naar sommig briefpapier al niet kijken zonder met iets van angst te bedenken dat men er eigenlik een miniaturist bij zou moeten ontbieden, wilde men het behandelen naar zijn waardigheid. Wonderlik genoeg blijkt deze gedachtegang juist geheel verkeerd te zijn, want dit papier treft men vooral aan bij lieden wier afwezige beschaving ‘vertegenwoordigd’ moet worden door de beschaving van hun papier. Van hun papier, waar zij het toch kozen - precies zoals de verliefde kantoorklerk de verzen kiest die bij zijn meisje voor hem moeten spreken. Men

[p. 13]

wordt wreed als men geneigd raakt te vergeten dat voor het gros van het mensdom dit prestige het enig mogelike is, en dat zelfs de grootste voordrachtkunstenaars aangewezen zijn op het meer of minder opbouwen van een soortgelijk talent.

Mooie historiese anekdote: twee voordracht-kunstenaressen spreken over een afwezige derde: - Ik dacht eigenlik dat ze boos was, maar dat schijnt toch niet zo te zijn. Dat komt, laatst zei ze nogal stroef goeiendag tegen me, en dat krijg je er nou van in ons vak, hè, we zijn zó gevoelig voor intonatie geworden.