|
| |
[Schoonhovens Lust-Prieel]
| |
| |
Schoonhovens
Lust-Prieel.
| |
| |
| |
Aen de Maeghden ende Ionghelinghen.
KOmt Musae driemael drie, geliefde Susters negen
(Die Helicon Pernas ghesaemdelick beweghen)
Met u schoon Helicons Musijck daelen gheheel,
Om te wonen in ons kleyn Schoon-Hoofs Lust-prieel
Op't cierlicst groen bevleght, met ranckxkens dicht en veyligh,
Tot heugh'lick soet vermaeck in trouw' liefds wandel Heyligh
Uoor 't Ioc-min-liefdich volc op't Minlicst lieflic bly
't Sangh-lievend' soet geslacht van Venus bendery,
Die met haer held're stem, soet-sangdrayende kropiens
Begalmen 't hoogh geboomts beblaeyde relgens topiens
Daer d'Echo lieflick bootst haer stem vervolgens dra,
Wt schat'rend' seven-werf de laetste woortjens na,
Door d'held're keeltjens tochts, soet-singend lieflic quelen
| |
| |
Mits Ceres Flora 't saem op't cierlickst braef betelen
Dit nieuw' Schoon-Hoofken kleyn schoon-bloeyend' nu rond-omt
Lustigh Prieeltjen reyn met bly-kleurich geblomt,
Die wt haer knopjens teer, met blaetjens uytgelesen,
Uerthoonen d'eerstmael nu haer eerste wesens wesen
In d'aertrijcx vrugtbaer schoot, onder d'lasure lught
Door s'Hemels silv'ren dou, groen-grage Lentens sught
Op=gequeeckt en gevoeyt, dies sy nu lieflick groeyen,
En sullen meer en meer opwassen ende bloeyen,
Maer midts dit Hoofken is nu eerstmael toebereyt,
Beplant, beteelt, ghebout, Ia metter haest besaeyt,
Soo kost light komen dat eenich onkruyt ghewassen,
So schotigh waer alst goet, maer men kan't so niet passen
In onbehavent landt, of d'eerste teelt altijt,
Heeft vrughtbaer 't onkruyt meest, dient nodich wtgewijt,
| |
| |
En om dit Hoofjen wel te wieden moet men sennen
Geen onkun waen-wijs volck, die't gras voor kruyt nau kennen,
Op dat het goet met 't quaet niet wt en wert geruckt,
Noch blaetjens hier of daer, schoffierich of gepluckt,
Van wan-gunst-nijd'ge lien, die niet en mogen luchten
Een stichtich tijdt verdrijf vol leerlicke genuchten,
En seggen smadich door, waen=bet=dunck=wijs, wat ist?
Arbeyt vergeefs en moeyt, vrughtloos pampier verquist,
Om dese beuslarij te schrijven en te dighten,
Ic weet, dat keerskens kleyn niet als de groote lighten
Maer, dat sy duysterlick schijnen int alder eerst,
Maer vlammend' metter tijt na lighten alder veerst.
Dus wilt smaed'lic so vroech geen verkeert vonnis seggen
Of wilt eerst wijs en vroet bij u wel overleggen,
| |
| |
't Begin, het mid en t'eynt watter feylt of ontbreeckt
Eer dat ghy tot u schant u oordeels vonnis spreeckt:
Niet segh ick dat ic wil ghy mijn onwaerd' sout prijsen
Om my versierde eer onverdient te bewijsen,
Maer verschoont doch mijn feyl, weest int berispen traegh
En onderwijst om best, die soeckt te leeren staegh,
Want tot verbetringh streckt mijns ghemoets neygingh veerdigh,
Die best doend' fout begaet, is verontschuldingh weerdigh.
A.E. Drost.
|
|
Auteursrechtvrij