Schoonhoofs lust-prieelken
(1624)–A.E. Drost, I.C. Wydstraet–
Auteursrechtvrij
[pagina 21]
| |
Op de Stem: Sal ick noch langer in heete tranen.
ALS ick in mijne groene Iaeren,
Gherust'lijck leefde, was de Min
In de gulde ghekruyfde haeren,
Van eene wereltsche Godin,
Daer hy zijn woonst',
Op't alder schoonst,
Had in het Hulsel, van dees brave Maeght,
Een d'alderschoonste schoon die d'aerde draeght.
2 Sijn pijlen of glinst'rende schichten,
| |
[pagina 22]
| |
Daer hy my mede heeft gheraeckt,
Dat waren twee Hemelsche lichten,
Daer heeft hy wonden mede ghemaeckt,
In't vry ghemoet,
Het welck hy doet,
Nu binden door dees Maeghts hooge waerdy,
Waer door het vrye hert gantsch wert onvry.
3 Tot alle slaefsche ghediensticheyden,
Stelden ick my ghewillich doe,
't Minlick gesicht mijn loon voorseyden,
In het volherden werd' ick niet moe,
Maer Iaer en dagh,
Ick dees Maeght sagh,
Ghestadich sweven wel met bly ghelaet,
Waer door ick quam in een bedroefden staet.
| |
[pagina 23]
| |
4 Doen sy mijn min onwaerdich achten,
Door grootsheyt die haer over-won,
Met droeffelijcke sware klachten,
Ick doe mijn hert ghekluystert von,
Maer sy heeft bars,
Ghestadigh wars,
Afkeer'lijck doe haer wel van mijn gewent
Als sy mijn vryheyt eerst had geschent.
5 De nacht die anderen tot rusten
Porden van haeren arebeyt,
Die braght mijn aen soo veel onlusten,
Dat het van my niet al gheseyt
Worden en kan,
Maer als ick dan,
In 't slapen quam, sop docht my dat ick sagh,
| |
[pagina 24]
| |
Dees schoonste schoon die in 't ghedachte lagh.
6 Mijn smaeck in spijs gingh ick verliesen,
'k Had nergens in vermaeck of vreucht,
De eenigheyt gingh ick verkiesen
In plaets van 't geselschaps geneucht,
Ellendelick
Soo leefden ick,
Int Ieughdich bloeyen van mijn Iaeren groen,
Doen ick u hulp o Maeght wel had van doen.
7 Mijn s'levens endt waer haest gekomen
En had de reden niet zijn plaets,
In 't binnenst van mijn siel genomen,
Want mijn Godin die scheen vol haets
Gantsch tegens reen,
Door dien ick geen
| |
[pagina 25]
| |
Oorsaeck bedencken kon waer door zy mijn
Wel kost met reden soo hatende zijn.
[8]Princes in plaets van pijne druckigh,
Die ick geleden heb om u,
Soo wensch ick dat ghy zijt geluckigh,
Als ghy nu weder op een nu
Uerkrijght eerwaer
Getrouw Minnaer,
Uoorsien met rijckdom en vol schoonheyts glans,
De braefste in u sin van de Iongh-mans.
Liefd' stilt toorn. |
|