Dit zijn zonnestralen

[p. 68]

Het doode Muschje.

O wee! de kat, de booze kat!
‘Ik doe ze dit! Ik doe ze dat!
- Zoo ik ze kunnen krijgen had! -
Terwijl ik aan de tafel zat
En rustig boterhammen at,
Heeft zij mijn jonge musch gevat!

Het beestje kende mij zoo goed,
Het was zoo aardig, zoo vol moed,
Zoo mak, zoo vriendelijk, zoo zoet;
Ik zelve had het opgevoed,
Verzorgd, gekoesterd en behoed:
Nu ligt het daar, verworgd, vol bloed!’

Mijn jongen lief, gij hebt verdriet;
Maar zijt gij zelf wel de oorzaak niet
Dat uwe musch het leven liet?
Ge weet toch wat er dra geschiedt,
Als onze kat een' vogel ziet
En deze niet zeer spoedig vliedt.

[p. 69]

 

Het diertje waar' nog onverlet

 

Hadt gij wat beter opgelet,

 

Of hem het vluchten niet belet:

 

- Een' kap niet op het hoofd gezet,

 

De vlerken niet gekort,... ik wed

 

Het muschje had zich wel gered!