Achterlijke wetgeving
J. Mooij
Doodgaan wordt een overweging voor een bejaarde die ondraaglijke pijn lijdt of een vegetatief leven gaat lijden. Om daarvan verlost te worden moet hem op zijn wens de medewerking van medici en apothekers verleend worden voor euthanasie. Velen van dezen weigeren die, wat te wijten valt aan een achterlijke wetgeving. Ook kan bij hen sprake zijn van het doorwerken van de christelijke mentaliteit, belichaamd in kerken en bij de theologen. Die betrekken nu de laatste stellingen in hun gevecht tegen de goede dood, voor het ongeboren leven en voor de zondagsheiliging.
De klinisch psycholoog Ad Kerkhof (NRC Handelsblad, 21 oktober) kan meegaan met euthanasie in bovenaangehaalde zin, mits blijkt dat de doodswens niet voortkomt uit een behandelbare aandoening door een psycholoog of psychiater. Het valt op dat er niet staat uit een te genezen aandoening. Kerkhof meent zijn broeders hoeder te moeten zijn.
Ik kan me voorstellen dat er sprake kan zijn van een doodsverlangen bij oude mensen met een te gering inkomen voor hun levensstandaard. Vroeger was het aantal behoeftigen naar verhouding veel gro-