Stichtelyke liedekens
(1684)–P.A. Dreyer–
AuteursrechtvrijStemme: Uyt den diepten ô Heere.
Ouderdom.
BErey u om te strijden,
Weeldige Jonge Jeugd,
Berey u hier tot lijden,
Strijdt, nu ghy strijden meught,
U selven wilt versaken,
Uw’ kruys wil op u la’en,
Op Christi pad u maken,
Gehoorsaem hem nae gaen.
Jeugd.
Is ’t al weer van den ouden?
Altijt den ouden sang?
| |
[pagina 52]
| |
Is by u niet behouden?
Dan eenderley geklang?
Van de oude mensch te dooden,
Te kruycen ’t sondigh vleys?
Leven nae Gods gebooden,
Singht ghy dit elcke reys?
Ouderdom.
Wat sou ick anders singen?
En roepen dach en nacht?
U in gedachten bringen
Dat ghy daer wel op acht?
Dat niet die hand des Heeren
Onvoorsiens doode dy,
Den tijt om te bekeeren,
Die is dan al voorby.
Jeugd.
Wy zijn noch jonck van jaren,
In ’t beste van ons tijdt,
Godt kan ons lange sparen,
En geven ons respijt,
Hebben niet voor-genomen
Dus altijt te gaen heen,
Voorwaer wy souden schromen
Van ‘t leven dus te sche’en.
Ouderdom.
’t Gemoet is best te vreden,
Gerust, en stil, en sacht,
Als men de Jeughd verleden
Deughd’lijck heeft over-bracht,
| |
[pagina 53]
| |
Oock weet niemant voor heenen
Of Godt die Heere goedt
Namaels tijdt sal verlenen
Om doen oprechte boet.
Jeugd.
Sal men dit Jonge leven,
Die bloeme van de Jeughd,
Al-reede gaen begeven?
En laten alle vreugd?
Tot Godt met kermen suchten,
Gelijck gewoonlijck is,
Voorwaer ’t is te beduchten
Dat sulcks on-doenlijck is.
Ouderdom.
On-doenlijck is ’t voor menschen,
Sonder Gods stercke handt,
Maer al wat men kan wenschen
Krijgt men door sijn bystandt,
Oock is ’t een lustich wesen,
Gantsch vry, en sonder noodt,
Van herten Godt te vresen,
En ’t loon is over-groot.
Jeugd.
Laet ons dan met verblijden,
Nae Gods bevel, en eysch
Te samen dapper strijden
Tegens natuyr, en vleysch,
| |
[pagina 54]
| |
Al ’t geen dat ons bejegent
Verwinnen wy seer haest,
In desen strijdt Godt zegent,
En kroont ons op het laest.
Weynigh onderwind Maeckt groote rust. |
|