Platbook 5. Moder Maas

[p. 24]

Jan Maas, Venlo
'n Mäöske in de Majjem

Op nog gen hónderd maeter van de Majjem, in hertje stad Venlo, stónd mien elderlik hoes. Miene pap hoot, op zien Venloos oetgespraoke: ‘Baer Maos.’ Ik waas eine van de ach Mäöskes. Mien opa zien broor waas de oprichter van 't bekinde vrachwagebedrief: ‘Frans Maas,’ maar wuurt door de Venlonaere ‘Frans Maos’ geneump. Ik heb 't altied maf gevónde det 't theatergebouw in Venlo ‘De Maaspoort’ hit. Eine riechtige Venlonaer haet 't altied euver de Majjem as hae 't euver de Maas haet!

As kind mochte weej van pap en mam euveral gaon speule, 't Gaasplein, de Köllemiender, de Floddergats, 't klein- en groeët Villapark, 't Wielewelke en nog 'ne gas van die plekke. Wao weej zeker neet haer mochte waas de Majjem.

Zoelang weej neet kóste zwumme waas det verbaoje. Wie ein van mien vrinde met ziene verjeurdaag ein visgeert kreeg, waas 't veur mich zwaor um neet met 'm mei te gaon. Wie ik in 't sportfondsebad, door mich as klein kind 't spatbordefónds geneump, aan d'n Tegelsewaeg, van mien naef 'ne gas zwumlesse had gekrege zag dae, op mien verzeuk, taege miene pap det ik good kós zwumme. Entelik kós ik gaon visse in die moeëje Majjem.

Wie ik nao de andere vissers had geloerd en gezeen wat die allemaol deje um 'ne vis te vange, vroog ik mich veur miene verjeurdaag ein visgeert. Ik waas zoeë blie wie 'n kind, wat neet zoeë maf waas, ik waas nog ein kind. Maar wat ik ouk deej en wie ik ouk keek, de vissers um mich haer vónge d'n eine nao d'n andere vis. Ik haolde waal 'n paar laarze van 'ne Pruus baove water en aeve later 'ne gans verroesde Prusenhelm. De vissers um mich haer lachde zich te barste.

[p. 25]

Van 'ne visser kreeg ik 'ne gas wörmpkes. ‘Doot die maar aan dien häökske jóng, die Majjemvisse zien strónt verwind, die aete allein raegenwörm van de kalde grónd, klasse A1 en gen stökskes appel.’

Ik waas d'r van oetgegaon det die visse, juus wie ik, 'n stökske appel waal lekker zoele vinde. Daobeej kwaam nog det weej thoes in de winkel genóg appele hadde en det ik genne zin had um wörm te gaon zeuke.

Rónd 'n oor of vief ginge de meiste vissers op hoes aan. Inkele hadde d'n eimer vol met vis. Zelf had ik de grutste eimer van allemaol, maar lou vis.

‘Heej jóng, hebs se d'r 'n paar, kins se dien pap en mam dien “vangs” laote zeen en des se neet voor lou heej hebs gezaete,’ zagte d'r 'ne gas.

Miene pad waas blie det ik d'n ierste kier al zoevuuel viskes ‘gevange’ had. Hae deej ze in de pan en same ote weej d'rvan. Sanderendaags ging ik weer nao de Majjem.

Ik waas d'n insigste en zoot mich op 'ne groeëte briek dae anderhalve maeter in de Majjem loog. Zoeë waas ik doeender beej mien proeëj, meinde ik. Aevel juus wie daags teveure vóng ik genne vis. 't Waas haos dertig grade baove nul. Wie ik 'ne vis veurbeej zoog zwumme dach ik maar aan ein dink: ‘Dae is veur mich!’ en spróng 'm nao. Me kós met rech spraeke van: ‘D'r loog 'n Mäöske in de Majjem.’

Dae vis waas slummer en rapper en ik zoot met ein perbleem. As ik thoes kwaam met nate kleier, waas mien visgedeuns veurluipig veurbeej.

Gelökkig stónd d'r eine alde vrachwage van Wilms naeve de Majjem. Ik deej mich oet en hóng mien kleier aan de wage. Ik noom in mien adamskestuum plaats achter 't stuur en verbeelde mich det ik vrachwagechauffeur waas. Nao 'n good oor rieje ware mien kleier druueg. Ik waas met miene vrachwage aevel genne maeter veuroet gekómme en ging te voet op hoes aan.

[p. 26]

De Majjem waas toen ouk al neet mier zoeë zuver en ik meinde zelf det 't neet aan mien kleier te ruke waas det ik köpke onder waas gegaon. Miene pap dach dao aevel anders euver, maar zag niks taege mam. Hae vroog mich waal of d'r gen andere vissers ware gewaes.

‘Wiezoeë?’ vroog ik.

‘Umdet se genne vis “gevange” hebs,’ zag pap en knipde mich ein uigske. ‘Waorum hebs se mich gister neet gezag des se die visse gekrege hads?’ vroog pap.

‘Umdet se mich det neet gevraog hebs,’ zag ik.

Ik wis toen zeker det vissers neet altied kinne zwiege.