Lyk-tranen gestort over het onverwagt afsterven van mynen saligen en teergelievden vader den wel-eerwaarden heere Henricus Dibbezius oud-leeraar in de bloejende gemeente J.C. te Leyden (1740)

Lyk-tranen gestort over het onverwagt afsterven van mynen saligen en teergelievden vader den wel-eerwaarden heere Henricus Dibbezius oud-leeraar in de bloejende gemeente J.C. te Leyden

(1740)–Josias Dibbetz van de Kapelle– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Sagtelyk ontslapen den IVden van sprockelmaand des jaars MDCCXL



[Folio A2r]
Lyk-tranen gestort over het onverwagt afsterven van mynen saligen en teergelievden vader den wel-eerwaarden heere Henricus Dibbezius oud-leeraar in de bloeyende gemeente J.C. te Leyden. Sagtelyk ontslapen den IVden van Sprockelmaand des Jaars MDCCXL. Myn God! hoe is het dus? bedriegen sig myne ôgen? Myn dierb're Vader weg! sóo schielyk weg! ach! ach! Myn Hoop, myn Hulp, myn Troost sóo ylings heen gevlôgen! Maak jammer en misbaar myn Siel! laat Rouw geklag Uyt uw' benauwde borst ten hogen Hemel styg'ren! Stort silte tranen op dees' dodelyken Dag! Wie sou dogh (vriend of vreemd') meedôgen kunnen wyg'ren? Wie niet beroert syn op het horen van dees' slag?
[Folio A2v]
Een slag! sóo bitter voor de Droeve Weeuw', voor Kind'ren, Voor 't teeder Na-kroost, voor Gods Kerk, voor 't Algemeen! Wat Vreugde is magtig om dit Kruys ooit te vermind'ren? Welk soet in staat om ooit de bittre bitterheên Te temp'ren van ons Leed? Rouw-klagen, Innig Steenen, Ontroostbaar Hand-gewring, Borst-kloppen, Naar gesugt, Uytbarstend' Doods-gekerm, Siel-roerend' droevig Weenen Versellen 't Koud Gebeent', vervullen gansch de Lugt Die, als bewôgen, schynt door 't jam'ren weer te klinken En ons te billyken in 't aklig Treur-gepeyns; Geen wonder: bitter valt het ons dees' kroes te drinken Vol Dood'lyk Sielenleed, vol regte Swymel-Wyns Ons door Gods slaande hand sóo onverwagt geschonken: Treur Lieve Moeder! Treur regt-droeve Weduw-Vrouw! 'T herdenken van Uw' staat moet staag Uw Rouwe ontvonken Gy mist een Dierbaar Pand, Wiens weergalôse Trouw U altóos, maar voorál in alles onbeswêken Soo veele jaren, als God U thans heeft beproevt Met gâd'loos Lyden, soo Mee-lydende is geblêken; Treur Lieve Moeder! Treur! blyv bitterlyk bedroevt! G' hebt buyten allen kyv sware en gegronde rêden: G' had voor Uw selve al lang gerykhalst na de Dood,
[Folio A3r]
Om voor 't gemartelt lyv en afgepynde Lêden, In Christus los gemaakt, eens in den Sael'gen schoot Van Vader Abraham voor Eeuwig Rust te smaken: Maar: wynig wist Gy, dat Uw' teed're Huw'lyks-band, Soo lang gestrengelt, nu soo ras in twêen sou raken, Uw Lieve Man ontsielt op 't Nâre Ledikant Gevonden werden, daar Hy na gewône sorgen, Syne Avond-Segen U gewenscht had, u Vaar-wel Gekust, U, Sig, en Ons tot aan den vroegen Morgen Aan God bevolen: (Heer! hoe onverwagt! hoe snel Toont Uwe Majesteyt aan 't Schepsel Uw' Vermôgen En onse Afhanck'lykheyd?) de Stad, de Burger-staat, Elk is om 't yvrigst' met Uw' bitter Leed bewôgen: Myn Lieve Moeder! God blyve U een Toeverlaat! Hy toone U in Syn gunst te syn een Man der Weeuwen! Vergelde U 't goed aan ons bewêsen! Maar: Laat toe Dat wy, als Kind'ren, ook ons leed uyt mogen schreeuwen! Gods Raad-Besluyt-staat vast: wy kussen wel syn Roe, Maar missen niet te min een' Lieve Trouwen Vader, Godvruchtig voor Sig selvs, Ons en ons teeder kroost Ten spoor en Baak ter Deugd, der bange Siele Rader, Der Swakken Steunsel, en der Moedelôsen Troost;
[Folio A3v]
Voor U, voor Ons, voor Elk der wâre Sioniten Een suiv'ren Gods gesant, uit wiens fluweelen mond Men soo veel' jaren sag een' Stroom van Ségen vlieten, Of dat Hy volgens Last als Boanerges stondt Op Ebals Vloek-Berg om Gods Oordeel af te dond'ren, Een and're Josua voor 't Geest'lyk Israel, Die Vloek en Segening tot Yder'eens verwond'ren Kon paren na den Eysch van 't Goddelyk Bevel: Getuigen syn hier van syn' Dierbare Gemeenten In Ga naar voetnoot* Walchren, Schieland, Delf, en Leydens strydb're Wal: Die Allen treuren om haare Herders koud Gebeente, Beschreyen wel met ons deese onverwagten Val Van sóo een Kruys-Held: Maar, die breuken syn genesen Door And're Troosters: Selvs de Erkennelyke Raad (Wiens Heuscheyd steeds by ons in Segening sal wesen) Vergund' Hem Hier syn Rust in de afgesloovde staat Syns Dierb're Levens, liet een' And'ren Herder kiesen; 'T is Vroomaart, Die Syn' Dienst byna twe Jaren lang Vervult heeft. Maar; Wie heelt Ons ál te droev Verliesen? 'T herdenken van dien slag valt Ons (helaas!) te bang Wyl wy voor Eeuwig Syn' Vertroosting moeten derven! Wie stelpt ons bitter Wée! Wie stuyt ons naar Geklag!
[Folio A4r]
Myn God! sóo schielyk weg! sóo onverwagt te sterven! O ál te wreed geval! O al te bitt're slag! Den Laatsten Ségen niet van Syne lieve Lippen Te Ontfangen! Kinderpligt, soo teer, niet afgelegt! Den bangen Adem Hem niet eens te sien ontglippen! Syn' Oog niet sluyten! Hem niet eens Vaarwel gesegt! Myn' Broeder! 't is een' Post voor 't Vleesch niet te versetten! Maar sagt: Niet ál te swak: 't is dogh Gods Hand, Gods Werk; Laat ons als Christ'nen op Syn' Sâel'gen Uytgang letten, Ons schreyen matigen, de droefheyd paal en perk Doen houden: volgen wy van agt'ren Syne Gangen! Hy rust voor Eeuwig in Syn Goëd voor den Throon Des Lams: Syn werk is af: Hy heeft syn' Siels verlangen, Voor-uyt genietende den toegesegden Loon Der Sâel'ge Onsterff'lykheyd: God gunne Ons ook Genâde Om Eeuwig met Hem in Dat Heyl ons te versâden! Ex abrupto corde Pietatis ergo, Moestissimus exclamavit Filius JOSIAS DIBBETZ vande KAPELLE.	voetnoot* Philippine, Bergsenhoek, Maas-sluys.