De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Albert Verwey

96

Den Heere Albert Verwey

Noordwijk-aan-Zee

Baarn, 22 Oktober 1899.

Amice,

Tot mijn schaamte, moet ik je bekennen op 't oogenblik in eene financiëele ongelegenheid te verkeeren.¹⁷¹ Zoû ik mij weder op het mij vroeger gegeven verlof mogen beroepen om te verontschuldigen dat ik je lastig val. Indien je een paar personen wist, die mij samen ongeveer ƒ100.- konden verschaffen, zoû mij dat zeer nuttig zijn. Ongeveer ƒ70.- bedraagt mijn huur van 1 Novr., die ik geen kans zie te voldoen. - Als je 't permiteert, zoû ik je wel, onder ons, dien meneer in herinnering willen brengen, ik meen dat hij te Rotterdam of 's Gravenhage woont, aan wien je eens mijn konterfeitsel hebt gezonden.

Het is wel bezwaarlijk voor mij, zelf zoo iets aan te geven, maar gesteld, hetgeen mogelijk is, dat hij gaarne iets doen zoû maar den toestand niet kent, en gegeven, dat ik het bèst gebruiken kan, - zoo is het daarentegen ook onredelijk de betrokkenen niet tot elkaâr te brengen.

Verontschuldig dat ik je deze last doe en ontvang mijne hartelijke groeten.

Karel Alb.Th.

171 Deze financiële ongelegenheid werd, naar het gevoelen van Van Deyssel, ten dele gecompenseerd door de weerssituatie: sinds 19 oktober ‘wolkeloze hemel, lichte vorst en licht Oostenwind’, gevoegd bij een barometer-stand van 77,4. ‘Dit is het weder dat ik behoef. Ik bemerk nu weêr dat de uitwerking van dit weder er eene essentiëele is. Het moge zijn dat bij zulk weder zenuwvermoeidheid enz. blijft aanhouden in sommige tijden en dus de toestand dan niet volmaakt wordt, - zéker is, dat in èlk geval de uitwerking of invloed van dit weder voortreffelijk is. Sedert eergisteren [17 oktober - H.P.] adem ik weêr eens opgewekt, hetgeen mij misschien in 7 of 8 maanden niet gebeurd was.’ Op 20 oktober werd vastgelegd: ‘Zelden zoo sterk als nu heb ik den enormen invloed der atmosferische gesteldheid bespeurd.’ Helaas moest hij op 24 oktober noteren: ‘Het weder is weêr ingezakt, na vorst en koude mist, nu lauw en flauw. Maar wíj houden vol!’