De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Albert Verwey

30

Baarn, 23 Augustus 1898.

Amice, Wees zoo goed je vrouw te bedanken voor de aangename dagen⁸¹ te Noordwijk door mij doorgebracht en zelf daarvoor ook hulde te aanvaarden. Hierbij zend ik het ter leen verstrekt kleedingstuk terug, met inbegrip van twee Mercures voor je zwager.⁸² Van Robbers kreeg ik een brief, waarin hij zich beklaagde, dat je hem niet beändwoord had. (Hij hecht overigens niet aan honorarium, zoû ‘voor de eer alleen’ al willen medewerken; maar was zich niet bewust je op een ‘arrogant-jovialen’ toon

81 Op welke wijze Van Deyssel en diens echtgenote 16, 17 en 18 augustus doorbrachten in Noordwijk aan Zee, laat zich slechts ten dele aflezen van het zogeheten Handpapier van 19 augustus 1898, waarvan de voor- en achterzijde in dit boek worden gereproduceerd. In elk geval blijkt daaruit dat ook een bezoek werd gebracht aan G.J.P.J. Bolland te Leiden.

82 Gerlof van Vloten; zie het Personenregister op Briefwisseling Van Deyssel-Verwey, dl. II, p. 314.

[p. 46]

geschreven te hebben, zoo als hij van zijn vriend Nijhoff had vernomen).⁸³ - Ik heb hem geandwoord, dat het een misverstand moest zijn want dat je mij juist om inlichting gevraagd had ten einde hem te andwoorden; maar dat dit míjn andwoord nu als het andwoord der Redaktie kon gelden zoo dat de zaak hiermeê was afgedaan. - Bolland vroeg of je met mij gekorrespondeerd had betreffende zijn geweigerd stuk,⁸⁴ waarop ik zeide: ‘neen’.

83 Herman J. Robbers, toen woonachtig Geldersche Kade 30 te Amsterdam, had op 20 augustus 1898 aan Van Deyssel geschreven: ‘Hooggeachte Heer Thijm, De groote vriendelijkheid en aanmoedigende waardeering die ik tot heden van u mocht ondervinden geven mij den moed u even lastig te vallen met het volgende: Ik ontving van de firma Sch. en H. mijn honorarium voor “Kamerstemming” (opgenomen in het T.T. van Juli j.l.) berekend à ƒ1,50 de pagina. Ik schreef toen aan uw zeer geachten mederedacteur, den Heer Albert Verwey, een brief, welke door den Heer V., zooals mij dezer dagen door mijn vriend Nijhoff werd meegedeeld, ook aan u ter lezing werd gegeven en door u beiden geen antwoord waardig geacht daar ik zou geschreven hebben op een “arrogant-jovialen” toon.
Deze critiek - hoezeer zij mij ook bevreemdt en hoeveel leed zij mij ook doet - zal ik niet weerspreken, omdat critiek, vooral van toon, m.i. nu eenmaal niet voor tegenspraak vatbaar is. Ik moet er mij dus toe bepalen u te verzekeren dat ik zeer goed weet dat “arrogant-joviale” toon mij allerminst past tegenover mannen als uzelf en den Heer Verwey, in de literatuur mijn zóo zeer meerderen. Ik hoop van harte dat deze verklaring u voldoet en u aanleiding geeft hetzij uw invloed op den Heer V. te gebruiken om hem te bewegen mij alsnog met een kort woord te antwoorden, hetzij dat zelf even te doen. Immers, - afgezien nog van het feit dat ik het zeer zou betreuren zoo bij u of den Heer V. een ongunstige meening over mij bleef bestaan, - zou het in 't geheel niet beantwoorden van mijn schrijven mij natuurlijk vrijwel voor goed den pas afsnijden voor verdere medewerking aan uw tijdschrift, en dat zou mij ontzaglijk spijten. Er is geen tijdschrift wat ik hooger stel en waarvoor ik meer voel als het uwe. Zoo het moest zou ik willen blijven medewerken voor de eer alleen, ofschoon ik mij volstrekt niet (zooals misschien wel eens ondersteld wordt) in een positie bevind die mij toestaat voor betaling onverschillig te zijn. Vandaar dan ook mijn schrijven van onlangs, doch dit is alleen bestemd om de verhouding tusschen de redactie van het T.T. en mij, jong schrijver die niets meer dan een leerling ben, weer in het reine te brengen. Moge dat doel zijn bereikt en eenig blijk daarvan mij geworden. Geloof mij steeds, hooggeachte heer Thijm, met grooten eerbied uw Dw. Herman Robbers.’

84 Omdat Verwey inderdaad niet met Van Deyssel over dat geweigerd stuk heeft gecorrespondeerd, kan nu slechts naar de inhoud of de teneur daarvan worden gegist.