De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Albert Verwey

217

Noordwijk/Zee

4 Mei '97

Amice,

Als Groesbeek je voor je antwoord aan Van Hamel⁶¹⁹ minder honorarium stuurt dan je hebt uitgerekend, toorn dan niet op hem, want hij doet maar wat ik hem heb opgegeven. Ik heb hem namelijk - het klinkt min of meer als in de komedie - geschreven dat de heer Thijm voor zijn verweer tegen prof. Van Hamel geen aanspraak wenschte te maken op het hoogere honorarium dat hij voor zijn eigenlijke werk bedingt. Ik zal je de reden zeggen. Die deze is: om aan het geschil over de boeken een eind te maken heb ik een overschot noodig. Ik zorg nu dat dat juist bedraagt wat ik jou heb afgekort. Van dat overschot dat aan ons beiden komt, sta ik mijn deel aan jou af: voor jou komt het dus op hetzelfde neer, behalve dat ik je nu misschien in een oogenblikkelijke ongelegenheid breng die ik hoop dat je me niet verzwijgen zult. Voor mij komt het ook op hetzelfde neer, ondanks dat afstaan, want als jij 't geld nu krijgt als hooger honorarium is er geen overschot. En voor ons beiden als redakteuren is het voordeelig omdat het geschil tot onze bevrediging wordt opgelost.

619 Zie noot 616. Van Deyssel reageerde toen op A.G. van Hamel, Akëdysseril vertaald, in De Gids, april 1897, p. 139-155. Op Van Deyssel's reactie zou Van Hamel repliceren met Aanteekeningen en opmerkingen, in De Gids, juni 1897, p. 567-573.

[p. 233]

Schrijf mij eens waar je bent. Volgens den een ben je wel, volgens den ander niet in Aken.⁶²⁰

In Londen heb ik niet de persoon maar de werken gevonden van Dowson. Je indruk komt volkomen uit. Hij is de eenige die het houden zal.⁶²¹

Teixeira verzocht de groeten en maakt aanspraak op een witten overjas.

't Ga je wel. Ik hoop van harte dat je mijn eigenmachtig paradeeren van je financieele belangeloosheid een vergéfelijke misslag vindt.

Gegroet, en groet Cateau.

je

Albert Verwey

620 Naar Aken zouden Van Deyssel en echtgenote eerst afreizen op 8 mei 1897. Zij zouden aldaar hun intrek nemen in Grand Hôtel Rosenbad te Aachen-Burtscheid, alwaar, onder de directie van Hugo Weber, de kook- en braadkunst zo verdienstelijk beoefend werd dat aan de maaltijden nieuw aangekomenen boven hun etensborden onbeheerst kreunden van genot -, zoals Van Deyssel mij meer dan eens verteld en mij eenmaal, op 12 september 1951, geschreven heeft. Zie in dit verband ook Harry G.M. Prick, Lodewijk van Deyssel en het goede der aarde, Avalonpers, Woubrugge, 1984, en Van Deyssel zelf in De Nieuwe Gids, 1931, II, p. 385: ‘De voeding was voortreffelijk in hôtel Rosenbad, zóó voortreffelijk, dat de van Aken huiswaards keerenden, die zelf niet gebaad hadden, aanmerkelijk aan gewicht hadden gewonnen. Het dîner, waaraan ontzachlijk “eer” werd gedaan, was midden op den dag, ten een uur. Het pension bestond uit de huisvesting, het ontbijt en dat dîner. Voor voeding later op den dag had men dan buiten het “pension” om te zorgen.’ Op diezelfde pagina heeft Van Deyssel het over ‘lieden, die prettig een beetje zwak van karakter zijn en aan de verlokkingen van het dîner niet kunnen weêrstaan’. Het is zonder meer duidelijk dat hij zichzelf tot die lieden rekende!

621 Zie noot 47. Albert Verwey's Dichtspel/Oorspronkelijke en vertaalde gedichten. Bezorgd, ingeleid en van commentaar voorzien door Dr. Mea Nijland-Verwey. Met een woord vooraf van Prof. C.A. Zaalberg, Amsterdam, 1983, bevat (p. 384-388) zes gedichten van Ernest Dowson in vertaling. Zie ook Verwey over Ernest Dowson in Proza, VII, Amsterdam, 1922, p. 79-101, en het oorspronkelijk in de bundel Dagen en Daden (1901) gepubliceerde en laatstelijk in Oorspronkelijk Dichtwerk, I, p. 376, herdrukte sonnet Ernest Dowson: in memoriam.