De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Albert Verwey

146

Baarn, 20 Januari 1896.

Amice,

Ik heb het stuk van Buysse al lang in mijn bezit en in der daad bevonden, dat het tot zijn beste werk behoort.

Het stuk van den zeepman zoû ik niet volkomen onplaatsbaar vinden, maar hecht er

[p. 160]

natuurlijk niet aan. Emile Erens kunnen wij wel houden, 't is dun maar heel kort en 'k leg het bij den voorraad. Ik schrijf aan Josephine Giese.

Waarde Vriend, laat mij meteen even zeggen waar ik sedert je vertrek over prakkizeer.

Het zoû mij in der daad zeer te pas komen indien de verschillende bronnen waaruit je kunt scheppen, in den loop der volgende maand een paar honderd gulden droppen in de dorstige zandplek mijner kas konden storten.

Het aanmerkelijk bedrag dat ik noem neemt niet weg dat minder ook welkom zoû zijn. Dan verschuif ik maar weêr mijn rekeningen tot de tweede jaarhelft en zie hoe het er dan meê is. - Ik bezuinig zoo veel mogelijk maar 't is moeilijk, met kinderen, die ziek worden en van alles noodig hebben. Ik moet, jan-dorie, zes ‘personen’ onderhouden. -

Dit jaar zal moeilijk voor mij zijn.⁴⁶³ Het tijdschrift zal nog minder dan verleden jaar geven, de hoofdzakelijke winst der Prozastukken heb ik al opgeslokt en ik zie geen kans om met mijn lees- en schrijfleven van feitelijk den heelen dag tegenwoordig, meer winstgevend werk te vereenigen. -⁴⁶⁴

Nu, vaarwel. Veel levensgenoegen en groet je vrouw.

t.t.

K. Alb. Thijm.

463 Vandaar dat er ook geen uitzicht was op een eventueel tweede verblijf in Zwitserland of in enige daarmee vergelijkbare bergstreek. Een op 20 januari 1896 opgestelde advertentie liet Van Deyssel uiteindelijk ongeplaatst. De tekst daarvan luidde: ‘Wie helpt een degelijk letterkundige, met prima referenties, aan ƒ150,- om eenige weken voor gestelsversterking in een bergland te verblijven?’

464 Verwey zond deze brief ter inzage aan Herman Gorter, die hem op 25 januari retourneerde: ‘Naar aanleiding van wat je laatst zei over zijn [Van Deyssel's-H.P.] vermoeden van terughoudendheid of iets dergelijks van mijn kant, heb ik gedacht dat het misschien goed zou zijn als ik hem zelf het geld ging brengen (...) Ik was van plan nu eens 50 en wat later over een paar maanden b.v. nog eens 50 te geven. Dit alleen omdat het misschien praktisch is, als je weet hoever hij nu geholpen is.’ (Geciteerd naar Kunstenaarslevens, a.w., p. 142).