De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Albert Verwey

34

bij A. Vooys

Voorstraat Katwijk A/Z

18 Juli '88

Amice,

Een deel van je brief aan mij d.d 11 dezer, werd je al beantwoord⁸⁷ in een brief van Kloos die den jouwen kruiste.

Wat de finantieele zaak aangaat: - wij, Kloos, V. Eeden en ik wisten niet beter of Goes had je 't geld gestuurd; - ik heb hem nu Zondag l.l. nog eens erover onderhouden en zal, als ik, omstreeks den 25sten, in stad kom zien dat de zending geëffectueerd wordt.

Goudakkers Illusiën zullen wij trachten voor je te krijgen. Als je bij Schröder boeken bestellen en de rekening door onze tusschenkomst wilt afdoen, dan zijn wij gaarne daartoe bereid. Je artikel over de jongere fransche prozaïsten⁸⁸ zal ons welkom zijn.

Je doet me de eer aan ook een paar vragen bizonder aan mij persoonlijk te richten. De tweede is of ik vind dat wij in een zelfde aflevering niet beiden met belangrijke bijdragen moeten voor den dag komen dan wel of ik toevallig in de laatste 3 afl. zoo weinig belangrijks had? - Ja, natuurlijk, toevallig. Ik geef niets omdat ik niets heb. Zooveel als jij produceert zoo weinig produceer ik in den laatsten tijd. Ik heb wel bij mezelf gedacht dat het heel goed treft dat jij mijn leege ruimten zoo rijkelijk vullen komt. Maar ik hoop dat ik ook weer eens zal meedoen.

Je eerste vraag bedoelt aanwijzing van je eigen door mij als aanwezig vermelde onlogischheid in je brochure. Ik kan daar nu moeielijk op antwoorden, dan, uit mijn herinnering, vaag, algemeen. Ik kan zeggen: ik herinner me dat ik, toen ik je bladzijden over ‘de fantasie van de fantasie’⁸⁹ las - dat ik dáár voornamelijk dacht: hoe kan iemand over een zoo eenvoudige zaak als wat men wel en wat men niet verge-

87 Kloos was echter alleen ingegaan op Van Deyssels vraag betreffende Vosmaer.

88 Tot het schrijven van dit artikel is Van Deyssel nooit gekomen.

89 Bedoeld is p. 10 van Van Deyssels brochure Over literatuur, alwaar wordt betoogd dat het niet is toegestaan ‘de fantazie van de fantazie’ te geven.
‘Wanneer de Heer Verwey zegt:

Ik heb van al mijn deugden en gebreken
Slaven gemaakt, die voor mijn voeten knielen,

dan mag hij wel van die slaven die nadere hoedanigheden opgeven, die hen, als beeld van de deugden en gebreken, vervolledigen. Maar hij mag zich nu niet, binnen het geheel dezer zelfde fantazie, het begrip “slaaf” an und für sich denken, en b.v. zeggen:

En stil als beelden staan die slaven daar.

De Heer Verwey doet dit dan ook niet.’

[p. 72]

lijken mag, zóó'n soep schrijven. Als ik thuis ben met je brochure bij me, zal ik je daar graag iets over schrijven. Ik beschouw het dan als een aangename plicht je, uit die lange redeneeringen, die kort hadden moeten wezen, aan te tonen, dat je, daar waar je van bedoeling misschien zeer logisch bent van stijl telkens onlogisch en daardoor langdradig wordt. D.w.z. dat je de draad van je redeneering op onnoodige en warrige manier lang uitrekt. Nu ga ik naar Noordwijk. Kloos groet je,

tt

Alb. Verwey