De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Arnold Ising jr., 1883-1904

318

Baarn, 12 December 1900.

Beste Nol,

Ik dank je wel voor je vriendelijke uitnoodiging, maar zoû je niet zoo goed willen zijn die later eens te herhalen? Ik ben van plan te beproeven voorloopig tot 1 Februari van hier niet te wijken. Ofschoon de gestels-omstandigheden niet zoo goed zijn als vorige jaren, moet ik het toch weêr eens probeeren, daar dit mijn eenige kans is om gedurende het voor mij beste seizoen, iets, al is het ook nog zoo weinig, uit te voeren.

Ik dank je nog wel voor je brief over de toezending van den Bundel Verzamelde Opstellen. Ook zag ik met genoegen dat de nietige Sint-Niklaas-aanbieding is aanvaard. -

Ik hoop dat je langdurige ongesteldheid nu geweken is. Ik voor mij, ben al dien tijd verzonken geweest in worstelingen met tocht en vocht, in den vorm van onophoudelijke meubelverplaatsingen, muuromkleedingen, opening-dichtplak-kingen en brise-bise aanbrengingen. -⁴⁸⁷

Het zal bij jou nu al weêr mooyer zijn geworden. Mijn eerste voorjaarsuitgang hoop ik er heen te richten. -

Met hartelijke groeten, ook aan Mina,

je Karel.

487 Vgl. een aantekening d.d. 22 dec. 1900: ‘Ik kan het hier niet uithouden - op de plek op mijn studeerkamer waar ik nu gezeten ben en die ik als de beste heb leeren kennen - om dat er nog altijd te veel koude lucht door het Zuid-Ooster venster komt (het eenige venster waardoor het licht komt.)
Ik moet nu dus nieuwe maatregelen nemen - het venster geheel laten afsluiten en altijd bij de lamp zitten. Maar ik ben moe en afgetobt en het voortdurend nemen van maatregelen om een rustige zitplaats te vinden in een van aard alzijds tochtig huis, - maakt mij steeds moeyer en meer afgetobt.
Ik ben niet sterk genoeg om, tegen de moeilijkheden in, het voorgenomen werkleven tot 1 Februarie voort te zetten. En ik hervat het uitstapjes-leven van Augustus-November 1900. Want tracht ik het werkleven door te zetten; dan word ik hoe langer hoe erger. -
Ik kan de beheersching van het leven, in welke geringe mate ook, niet op mij nemen, en moet mij weer als een stroôtje op een rivier laten gaan.
Ik kán niet, het is mij onmogelijk’.

[p. 311]

Het zaakje met het Thijs-Maris-album is, wat G.⁴⁸⁸ aangaat, nu duidelijk en in orde. Ik heb hem er over geschreven.

488 K. Groesbeek, mede-directeur van Scheltema & Holkema's Boekhandel te A'dam.