De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Arnold Ising jr., 1883-1904

276

Amst. 4 September 98

Beste Karel,

De vriendschapsverrukking bracht mij tot het maken van een afspraak, die ik onmogelijk houden kan. Met die feestdagen⁴⁵³ wil ik Mien niet alleen laten, zonder dat het hoog noodig is. Ook ben ik bang om Woensdagavond van den trein komende, onder de menschen van het vuurwerk te raken, en ik ben doodsbenauwd voor een gedrang. Maar Zondagmiddag 11 dezer, kan ik wél, en nu kom ik U en Cateau verzoeken het zoo voor mij te veranderen.⁴⁵⁴

453 In verband met de inhuldiging van Koningin Wilhelmina.

454 Is gebeurd. Op deze datum kwam ook Jac. van Looy onverwacht Villetta binnenvallen (zie het slot van brief no. 278). In de twintiger jaren heeft Thijm daarover aan Henriette Mooy als volgt verslag uitgebracht: ‘Toen hij [Van Looy] nog in Soest woonde, zag ik hem wel bij mij in Baarn, - hij liep dan zo eens aan en bleef soms eten. Bij een van die gelegenheden, 't was aan het dessert, knoopte hij z'n servet om zijn hoofd, de punten omhoog, - een pràchtig gezicht, dat hagelwitte wit bij het rode bruin-rood van de kop! (er wàs, mogelijk, iets gedronken) -: een Bedoeïnenvorst. 't Gaf groot plezier. Opeens, paardenge-trappel, grindgeknars, de bel, en even later vliegt de deur open en binnen stuift mevrouw Van Looy: ‘O, bèn je daar? Ik was dodelijk ongerust. Je bleef zó lang uit...’ ‘Neem plaats, doe ons 't genoegen, zit mee aan!’ ‘Neeneenee, we gaan dirèct terug, hij moet onmiddellijk mee, want, - dit-en-dat-enfin’. En Thijm zweeg.
‘Mevrouw Van Looy vreesde een bacchanaál, weet u’, voegde hij er aan toe. Hij lachte, ‘Ze had daarginds geen geschikt vervoermiddel kunnen vinden, nergens een coupeetje-met-éen-paard, toen nam ze een open landauer met twee ervoor, hahaha!’ (Zie Henriette Mooy, Gisteren leeft, I, Drachten 1965, 45.)

[p. 281]

Vriendelijk dank en veel liefs,

Je

Arnold I. Jr.