De briefwisseling tussen Lodewijk van Deyssel en Arnold Ising jr., 1883-1904

146

Amst. 5 Septbr. 93³²⁸

Amice,

Voor zoover ik weet bedraagt het honorarium eens sprekers in Oefening Kweekt

328 Geadresseerd aan Thijm, per adres Dr. F. van Eeden te Bussum. Van 15 aug. tot in de eerste helft van sept. 1893 logeerde Thijm met zijn gezin bij Van Eeden. Zie Gedenkschriften, 485-490.

[p. 200]

Kennis³²⁹ ƒ25 voor een inwoner van Den Haag en ƒ40 voor iemand, die bijvoorbeeld uit Amsterdam moet komen. Een Parijzenaar krijgt wat meer. Prof. Pierson en dr. Schaepman zijn Eereleden; zij zullen er dus niet vet van soppen. Het Nederl. Tooneel treedt in Oefening op voor ƒ200, hoewel wij gewoon zijn het voor niet minder dan ƒ400 te doen. Maar de letterkunde, nu enfin! - Meer dan ƒ50, wordt één Hollander nooit door Oefening aangeboden.³³⁰

Met alle achting en waardeering

Geheel de Uwe

A. Ising Jr.

329 Thijm had aan de voorzitter van dit Letterkundig Genootschap te kennen gegeven dat hij graag eens voor de leden zou willen optreden.

330 W.C. Capel, de secretaris van ‘Oefening kweekt Kennis’ had, bij schrijven van 1 sept. 1893, Thijm een honorarium van ƒ50,- in 't vooruitzicht gesteld. Uit een brief van dezelfde, d.d. 3 sept. 1893, blijkt dat Thijm's optreden niet kon doorgaan omdat hij, in antwoord op Capel's eerste brief, een hoger honorarium bedongen had. Bizonder sneu voor Thijm was wel het feit dat hij reeds begonnen was aan de wel zeer onconventionele inleiding waarmee hij zijn voorlezing zou openen: ‘Toen ik door den geachten sekretaris van uw Genootschap namens het bestuur werd uitgenoodigd voor u op te treden, heeft mij die uitnoodiging een dag bezorgd vervuld met allerlei gemengde gewaarwordingen. De korte aanduiding van die gewaarwordingen komt mij voor de beste wijze te zijn om mij zelf bij u in te leiden.
Allereerst werd ik getroffen door de onderscheiding, die mij te beurt viel. Het was de eerste keer van mijn leven dat mij werd voorgesteld een gestoelte te beklimmen waarnaar ik tot dan toe steeds met een zekeren schroom en verlegenheid had opgezien. En het feit dat ik deze eer werd waardig gekeurd door een vereeniging zoo eerwaardig en van ouds vermaard als de uwe, verdubbelde er voor mij de beteekenis van.
Deze aangename gedachte werd echter onmiddellijk begeleid door de minder aangename omstandigheid dat ik er geheel van streek door werd gebracht. Een paar dagen van zenuwachtige kouwelijkheid en huiverigheid heeft uw vriendelijke tegemoetkoming mij bezorgd. Ik voelde mij lang niet op mijn gemak. Menigmaal heb ik rustig op een steilen bergspits gestaan, honderden meters boven het dal in de diepte, en toch scheen het mij toe dat de anderhalve meter hoogte, welke mij thans van u scheiden, mij zouden doen duizelen van verwarring en ontsteltenis. Maar spoedig verdween dit mij beschamende denkbeeld daar ik inzag dat nooit het oog eens bergbestijgers iets aangenamers en meer geruststellends ontwaarde dan de bloemen uwer toegevendheid en hoffelijken aandacht, die ik hier in de diepte zoû zien bloeyen’.