't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Gheeft my te drincken nae mijnen dorst.O Eeuwigh Godt van machte groot,
Ghy zijt een Coningh wijs van rade,
Ghy kondt verlossen uyt den noet,
Onmetelijck is u ghenade,
V goedtheyt duert vroegh ende spade,
Sy reyckt tot aen des Hemels eyndt,
Wilt doch Zyon bevryen voor schade,
Dat sy mach blijven onghescheyndt.
2 Door uwen gheest wilt doch by staen,
V alderliefste Bruydt vercoren,
Want sy is met lijden bevaen,
Ghelijck een roos onder de dooren,
Want Sathan comt met grooten tooren,
Vwe vriendinne hy benijdt,
O Heere wilt mijn klachten hooren,
Helpt haer verwinnen in den strijdt.
3 Strijt vroom mijn alderliefste Bruyt,
Grijpt moed, en wilt u niet vertsaghen,
Ghy moet ('tis waer) ter poorten uyt
Om mijn versmaetheyt te helpen dragen.
| |
[pagina 332]
| |
Wilt kloeckelijck u leven waghen,
Vreest niet de menschen die 't lichaem doon,
Loopt een loop sonder vertragen,
Ghy sult ontfangen des levens kroon.
4 Des levens kroon in 's Hemels troon
Sal ick u schencken uyt liefden reyne,
En dienen aen mijn tafel schoon,
Mijn goeden werden u ghemeyne,
O Bruydt! mijn jonghst' en is niet kleyne
Die ick u draegh in 't herte mijn,
Ghy sult drincken uyt 's levens fonteyne,
En werdt bevrijdt van 's doodts gepijn.
5 V beloften Bruydegom soet,
Sijn my een troost in druck en lijden,
Waer door ick my verblijden moet,
Bereyt zijnde met u te strijden,
Maer 't vleesch is cranck tot allen tijden,
Den gheest ghewilligh om voort te gaen,
Weest my Heer ter rechter zijden,
Dat mijn leven noch doodt mach schaen.
6 'Tleven in desen quaden tijdt,
Is vol verdriet, swack ende teere,
Hierom, o Heere ghebenedijt,
Sterckt ons in u oprechte leere,
Och en verlatet u nemmermeere
V duyveken reyn gemaniert,
Gheeft dat haer stem u altijdt eere,
Ende noch dagh noch nacht en viert.
7 O Syon teer vreest niet een hayr,
| |
[pagina 333]
| |
Merckt wel op de tijden voorleden,
Waren sy oyt verlaten swaer,
Die betrouden en hielden mijn reden,
Met die hebb' ick altijdt ghestreden,
End 'als mijn oogh-appel bewaert,
Den Duyvel wil ick onder u treden,
En niet laten wesen beswaert,
8 Mijn trouwe groot, o Bruydt eersaem,
Sal ick houden sonder mincken
Voor Godt belijden uwen naem,
Dat eeuwigh rijck sal ick u schincken,
Dan sult ghy als de Sonne blincken,
In 't rijck mijns Vaders excellent,
En als de Sterren, wilt dit bedincken,
Blincken aen 's Hemels firmament.
Pause.
9 Hoeghweerdigh Bruydegom expeert,
Voor u moet buyghen hier beneven,
Alle knyen, in uwen name weert,
In u alleen vinden wy 't leven,
D' Enghelen staen voor u met beven,
Ghy zijt reyn, heyligh onbevleckt,
Maer wy hebben veel quaets bedreven,
End' zijn bevonden onperfeckt.
10 Thienduysent pont is onse schult,
Wy en hebben niet om te betalen,
O Heere hebt doch met ons ghedult,
Met u genade wilt ons doorstralen,
Daerom met Hester wy nederdalen,
| |
[pagina 334]
| |
Voor uwe groote Majesteyt,
Neemt wegh, o Heere, sonder falen,
Ons sonden door u genadigheyt.
11 Ist dat ghy my van herten vreest,
En lief hebt uyt all' u vermoghen,
Ick sal u sonden minst en meest,
Wechnemen, ende doen verdrooghen,
En u aensien, met genadige ooghen,
Al sijn u sonden bloet-root onreyn,
Wt liefden wil ick u verhooghen,
Dat sy werden snee-wit certeyn.
12 Zyon aenschout de genade bloot,
Die ick u doe, mijne vriendinne,
Om u verlossen van der doodt,
Was ick ghedoot t 'uwen ghewinne,
Want ick was kranck uyt reyner minne.
Uwe liefde heeft my doorstraelt,
Dat ghy nu zijt mijn Coninginne,
Daerom hebb 'ick u schult betaelt.
13 Lof, eer en danck, moet u geschien,
Prijs-weerdigh Coningh vol ghenaden,
Dat ghy my uyt 's Duyvels bespien,
Hebt bevrijdt van sonden ontladen,
Der Hellen poorten moghen niet schaden,
Duyvel noch doodt, noch 't helsch tempeest,
Sy zijn verwonnen door uwe daden,
Dus kom' ick tot u vreughden feest.
14 Ter eeren van u Majesteyt,
Wil ick vertellen uwe deughden,
| |
[pagina 335]
| |
Want door uwe genadigheyt,
Sijn wy vervult met grooter vreughden,
O bloeyende roede vol jeughden,
Vruchtbarigh vol barmhertigheyt,
Die heyligen in u verheughden,
Als sy dijn lof hebben verbreyt.
15 So ghy altijdt nae 't goede staet,
Verciert met deuchden t 'mijnder eeren,
So sal ick u Bruydt delicaet,
Vercieren met blinckende kleeren,
dan sult ghy eeuwigh domineren,
En triumpheren op mijnen stoel,
Maer u vyanden sal ick verneeren,
En werpen in den vyerigen poel.
16 Dan sult ghy staen met grooter vreught,
Vrymoedigh tegen u vyanden,
dewelcke dan om haer ondeught,
Werden ghestraft met grooter schanden,
Suchtende, wringhende haer handen,
Knerssen der tanden, met grooter noot,
Want sy sullen dan eeuwigh branden,
Haer quale werdt de tweede doot.
17 O Godt u Bruydt altijdt bewaert
dats' onbeswaert, blijft in u sede,
Neemt op u hoopken goet regaert,
Croontse met u genadighede,
Schenckt haer dat erfdeel in u stede,
die vol is van goeden playsant,
Gheeft haer den rechten leyder mede,
| |
[pagina 336]
| |
Nae het heerlijck beloofde landt.
18 O Prince Godt ons Hooftman vroom,
Wilt u ghemeynte nu op bouwen,
Waeckt altijdt voor u eygendom,
Wilt haer met uwen gheest bedouwen,
Dat sy u loven in 't benouwen,
Want ghy alleen lof weerdigh zijt,
Looft Godt alle die op hem betrouwen,
Verbreyt sijn eere t'aller tijdt.
|
|