't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens

[Leerd' my, o Heer, u Weghen kennen]

Nae de wijse: Sal ick noch langher met heete tranen.

LEerd' my, o Heer, u Weghen kennen,
V waerheydt in mijn herte prent.
Want na u Woordt wil ick my wennen,
Om vroom beleven tot den end',
Wt al mijn kracht // heb ick bedacht
By u te blijven heel vast ghetrou
In al dat ghy toe-schickt blijdtschap of rou.

Met David magh ick oock wel spreken:

Hoe heb ick Heer u Woordt soo lief?
't Heelt en gheneest al mijn ghebreken,
En het bewaerd' my van misgrief.

[p. 292]

 

V Woordt is soet // tot mijn behoedt,

 

Mijn voet-pads lichte Lantaerne klaer,

 

Om niet in 't duyster te verdwalen swaer.

 

Maer eenderley heb ick gebeden,

 

Dat wil ick eysschen van den Heer,

 

Dat ick mijn leven langh in vreden,

 

In 's Heeren huys magh blijven meer,

 

Om ongeblust // den schoonen lust

 

Des Tempels reyn, te aenschouwen vry,

 

Slecht ende recht, bid ick, bewaert doch my.

 

Doet my bystandt, o Heer gestadigh,

 

Want ick heb u verkoren net,

 

My saligh maeckt mijn Godt genadigh,

 

Ick hebbe lust aen uwe Wet.

 

Heer mijn ellend // is u bekend,

 

Mijn toevlucht neem ick tot u beleeft,

 

Die Hemel, Aerd' en Zee gheschapen heeft.

 

Bewaert my Heer tot alle tijden

 

Voor tongen vals, ergh-listigh fel,

 

Dat over my niet en verblijden

 

Al mijn Vyanden met ghequel,

 

In eenigh druck // of ongeluck,

 

Dat my yet mochte vervaren hier,

 

Dits mijn begheerte, o Godt goedertier.

 

Gheeft my gebroken herte sedigh,

 

Met een gewissen nieuwen Gheest,

 

Dat ick voor u magh leven vredigh,

 

Ter werelt hier by minst en meest.

 

Nae u ghebodt // wil ick, o Godt,

[p. 293]

 

My nu gaen schicken geheel met vlijt,

 

En maecken my al 's Werelts lusten quijt.

 

Ioannes gingh ons klaer beschrijven:

 

Bemint de lust des werelts niet,

 

Wat daer in is dat moet hier blijven,

 

Maer nae salt eeuwigh dueren siet.

 

't Moet nu met pijn // gestreden zijn.

 

Al gaet het toe seer verdrietigh suer,

 

Ghestadigh teghen onse qua Natuer.

 

Bewaert my Heer voor Duyvels stricken,

 

Dit is oock mijn begheeren bloot,

 

Dat ick my niet en derf verschricken,

 

Vermeerdert mijn geloove groot,

 

Dat mijn gebedt // mach onbelet

 

Voor u op klimmen in 's Hemels Throon,

 

Op dat ick heylighlijck voor u vertoon.

 

Hier meed ick wil tot mijnder baten

 

My mijnen Prins bevelen voort,

 

Gheveynstheyt en den hooghmoet haten,

 

En houden aen sijn troostigh Woordt,

 

Die ons toeseydt // in eeuwigheyt

 

Te helpen dan aen het saligh lot.

 

Dat moet geschieden, Heer, bid ick in 't slot.

  I.P.