't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens

[Hadd' ick een vloedt van tranen]

Na de wijse: Godt sprack in voorleden tijden.

[p. 206]

 

HAdd' ick een vloedt van tranen,

 

Om met weenen planteyt,

 

O Heer, u te vermanen

 

Wat in mijn herte leyt

 

O Christus, heyligh teecken bereydt,

 

Suyver waerheydt // men wederseyt

 

V noch ter wereldt met groot onbescheyt.

 

Een spijtigh wederspreken

 

Werdt daghelijcks ghehoort,

 

Belials wreede treken

 

Komen seer fel aenboort

 

Och Heer, en waer u soete woordt

 

My gheen confoort // seere ghestoort

 

Laghe ick in mijn ellende versmoort.

 

Niet goedts, maer veel ellende,

 

Vind' ick, o Heer, in my,

 

Dies ick my t'uwaerts wende,

 

Want ghy woont gheerne by

 

Die verslaghen van herten, ghy

 

Maeckt los en vry // in't kruys Christi,

 

By u troost overvloedigh vinden wy.

 

Dat uwen troost mijn Ziele

 

Niet en verblijde seer,

 

Ick struyckeld' ende viele

 

Te neder, want ick ben teer:

 

Sterckt my, dat ick van uwe leer

 

Gheenen afkeer, en doe, o Heer,

 

Maer toeneem in't geloove meer en meer.

 

Recht geloove waerachtigh

[p. 207]

 

Dat behaeght u altijdt,

 

'T wordt ons ghemaeckt deelachtigh,

 

Met lijden ende strijdt:

 

Maer u versmaetheydt en verwijt

 

Is meer profijt // dan al't jolijt,

 

Wellust en rijckdom, hier in't aertsche krijt.

 

In't aerdtsche krijt geresen

 

'Tkastijden hier present,

 

dunckt ons gheen vreught te wesen,

 

dan een treurigh torment:

 

Maer een vreedsame vreucht bekent

 

Gheeft ghy ten endt // die in ellendt

 

En lijden geoeffent zijn pacient.

 

Cort is 'tlijden en lichte,

 

'Twelck een heerlijckheydt klaer

 

Boven alle gwichte

 

Ons brenght eeuwigh hier naer:

 

Wy die op 't sichtbaer niet sien, maer

 

Op 't onsichtbaer // want soo wat daer

 

Met oogen sichtbaer is, vergaet all'gaer.

 

Sichtbaer dingen voor oogen,

 

daer op staet vleesch en bloedt,

 

Maer Goddelijck treuren doogen

 

Werckt eenen rouwe goet

 

Ter saligheydt // vol vreughden vloet:

 

Maer seer onvroet // treurigh gemoedt

 

deser werelt, dat werckt de doodt onsoet:

 

Kinderen deser werelt

 

Menighmael droevigh zijn,

[p. 208]

 

Om d'Aertsche goet bepeerelt,

 

Tegenspoet oft gepijn:

 

Maer Heer, u kinderen divijn

 

Zijn elck termijn // deur hope fijn

 

Vrolijck, hoewel geacht droef in't aenschijn.

 

En laet my niet bedroeven

 

Als my kastijdt u handt,

 

Gheeft my nae dit beproeven

 

V erve triumphant:

 

Bidd' ick soo Ascha dede, want

 

Caleb vaillant // nae 't Zuydigh landt,

 

Gaf haer oock noch een waterigh playsant.

 

Na dit ellendigh leven

 

Vol druck en ongeval,

 

Werdt eeuwigh troost gegeven

 

Voor die nu treuren al,

 

Dat haren mondt van lachen geschal

 

Vol wesen sal, deur vreught niet smal,

 

Want naer het lijden troost ghy u getal.

 

Pause.

 

Dat eerbaer wijf Susanna

 

Is troost door u geschiet,

 

En die bedroefde Hanna,

 

Wiens man Elkana hiet:

 

Sy sangh een vrolijck Lof-sangh-liedt,

 

O Heere siet // in al 't verdriet,

 

Gheenen troost als ghy zijt en isser niet.

 

O Godt ghy zijt alleene

 

Der vromen toeverlaet,

[p. 209]

 

Die over al de kleene

 

Vertroost ende bystaet:

 

Sara leedt van een Dienst-maeght quaedt,

 

Verwijt en smaet // sonder misdaedt,

 

Op haer ghebedt ontfingh sy troost en raedt.

 

Eylaes, om troost t'ontfanghen

 

Dat vrouken tot u vloodt

 

Van Cana met verlanghen,

 

In ootmoedigheydt groot,

 

Sonder u ben ick naeckt en bloot,

 

Onweerdigh, snoot, kruymkens van't broodt

 

Uwer ghenaden deelt my doch ter noot.

 

Sonder uwe ghenade

 

En kan ick niet ghedoen,

 

Aen den Wijnstock ghestade

 

Bewaert my elck saysoen:

 

Maeckt my een vruchtbaer rancke groen,

 

Strijdt voor my koen // sterck Campioen,

 

Almachtigh Coningh al van Syoen.

 

Een Coningh der Coninghen

 

Zijt ghy almachtigh Heldt:

 

Ghy hebt soo veel wooninghen

 

In u Rijcke bestelt,

 

O Heer, mocht ick door u ghewelt

 

Behouden 'tvelt // want hoe gequelt,

 

'tVolherden tot der doodt toe, voor u gheldt.

 

Laet my wesen volheerdigh,

 

Dat ick met goedt verdraegh

 

Tot u Rijcke zy weerdigh,

[p. 210]

 

Met een blijde ghelach:

 

Dat ick vrymoedigh wesen magh,

 

In uwen dagh // sonder gheklagh

 

Aensien u aenschijn, dat ic noyt en sagh.

 

Sluytende, mijn begheeren

 

Is, met Ziel en Lichaem

 

My eeuwigh te gheneeren

 

Aen u tafel bequaem,

 

Met Abraham van goeder faem,

 

En al te saem // die ten betaem

 

Hier ghevreest sullen hebben uwen Naem.

  Een is noodigh.