't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijNae de wijse: Looft en verblijdt in 'sHeeren werck.GOds kinderen ghy meucht wel zijn verheught,
Als ghy Godts beloften te recht in siet,
V is bereyt een eeuwighe vreught,
Al die met Christo lijden, druck en verdriet,
O vrienden en verachtet niet,
Alst u gheschiet, om Christus leere,
Ghy sult verblijden seere,
| |
[pagina 187]
| |
Van den Heere, ontfanghen een heerlijck rijck,
End' hem worden ghelijck,
Ist dat ghy tot den eynde, blijft sonder afwijck.
2 Die ghetrouwe blijven totter doodt,
Die sullent al besitten, soo de Schriftuer ontbindt
En eten verborghen Hemels broodt,
Och willet wel bedincken vrienden bemint,
Want wie dat altemael verwint,
Als liefste kindt sal wesen,
Van Godt hooghe ghepresen,
By desen, ghedenckt hoe ghy sult sijn gheloont,
Alsoo Esdras was ghetoont,
Op den berg van Syon daer sult ghy zijn gecroont.
3 Groot is den loon die't overdinckt,
Die Godt sijn volck sal gheven in eeuwigheydt,
En sullen als de Sonne blinckt
Blincken, alsoo ons de Schrifture seydt,
In het rijcke 'twelck haer is bereydt.
En zijn ghekleyt met witte zijde,
En sullen wesen blijde,
T'allen tijde blincken als voncxkens in 't riet,
En verlost zijn van verdriet,
En met vreughden singhen dat soete nieuw liedt.
4 Dan sal vol lachens, zijn haren mondt,
Als sy sullen aenschouwen haer blijschap schoon,
En sullen wesen ter selver stondt,
Ghelijck Gods Engels puer in 'sHemels throon,
Och denckt altijdt op desen loon,
Als sy u doo'n, seer schandigh,
| |
[pagina 188]
| |
Maer strijdt altijdt vayliandigh,
Die volstandigh, blijven tot den endt
die sullen blincken jent,
Gelijck de sterren claer in des Hemels firmament.
Pause.
5 Dan sullen sy wesen ten dien saysoen,
Ghelijck de Cederboomen die lustigh staen,
En maecken des Heeren voorhof groen,
Als mest-kalveren sult ghy wesen en nemen aen,
Ghy sult uyt en inne gaen,
Niet en mach u schaen, des doodts verseeren,
Ghy sult eeuwigh triumpheren,
Regeren met Christo op sijnen stoel,
Die sal u nae mijn ghevoel,
Ontfanghen, als een boelinne ontfanghen wordt van haren boel.
6 Hoe souden wy moghen zijn bevreest,
Als wy overdencken ons Bruydegoms deught,
Hoe hy tot sijnen Bruylofts-feest,
Sal dienen al sijn vrienden met grooter vreught.
Och lief! hoe sult ghy zijn verheught,
Als ghy meught jonstigh hooren:
Comt hier mijn uytvercoren,
Mijn tresooren, besit die voor u zijn bereyt
Al van der eeuwigheydt,
dan suldy vrolijck lachen, al ist dat ghy nu schreyt.
7 't Lam sal afwasschen u tranen soet,
En lieflijck leyden aen die fonteyn,
Om dat ghy u kleederkens al in sijn bloet,
| |
[pagina 189]
| |
Ghewasschen hebt uyt grooter liefden reyn,
Dan sullen de gheteeckende ghemeyn,
Groot ende kleyn, veel vreucht oorbooren,
Gheenen druck en komt haer te vooren,
Noyt oore en hoorde, noyt ooghe en sagh,
Noch in noyt herte en lagh
De vreught die Godt sal gheven in desen blijden dagh
8 Desen blijden dagh vrienden die naeckt,
Voor die recht leeren treden den enghen padt,
Door welcken padt datmen gheraeckt,
In die autentijcke schoone vercierde stadt,
Die den Enghel metter maten, mat,
Costelijcke schat, is de muragie,
Sy is schoon van cieragie,
Met coragie, over de mueren springht,
Om des Lams goeden dinckt,
die ghy sult genieten, als God u daer inne bringht.
9 Oorlof notable compagny
Volght 'tgheloofs Hertogh als ghetrouwen helt,
En denckt op de schoone melody,
Als ghy moet lijden druck en ghewelt,
Die hayren uws hoofts zijn al ghetelt,
Wordy ghequelt, 'tsal omme draeyen,
Al sietmen u schandlijck saeyen,
In 't maeyen // sal datmen nu schandelijck sien
Heerlijck zijn, ende nieu
Oorlof reyn uytvercoren, hier mede segh ick adieu.
|
|