't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijNae de wijse: In bitterheydt der zielen.FRaey en ghesont by maten
Lichamelijck ghespijst,
Godt die ons krancke vaten
Barmhertigheydt bewijst,
En gheestigh verjolijst,
Hoogh sijnen Name rijst,
Men magh op hem verlaten,
Och 'tis weert datmen hem prijst.
Nu laet ons lustigh haecken
Nae 'tbroodt der zielen soet,
| |
[pagina 170]
| |
Om daermede vermaken
Inwendigh ons ghemoedt,
En loven, die ons doet
Weldaden overvloet,
Hy is, die hem ghenaken,
Seer vriendelijck en goet.
Wijslijck heeft Godt bysonder
Sijn wercken al ghedaen,
Soo wel boven als onder
Waer wy ons ooghen slaen,
'tZy Sterren, Son oft Maen,
'tLandt met der Zee omvaen,
Hy doet soo meenigh wonder,
Men kan't niet al verstaen.
Het wacht op Godt den Vader,
Al wat op aerden sweeft,
Wy moghen wat te gader
Brenghen, als hy wat gheeft
Op datmen daer by leeft,
Maer als hy't aenschijn heeft
Verborghen, ons versader,
Elck is verschrickt en beeft.
Hy zy vrolijck ghepresen,
Met schoonen lof-sangh fijn,
Gheen hulper is als desen,
In allen noodts ghepijn,
tHert hy met broodt en wijn,
Doet sterck en vrolijck zijn,
Met oly uytghelesen
| |
[pagina 171]
| |
Verschoont hy ons aenschijn.
Lof die ons heeft ghesonden
'tWaerachtigh Hemels broodt
Christus voor ons ghebonden,
Ons banden hy ontsloot,
Maeckt' ons door kleynheydt groot,
Gaf 'tleven door sijn doodt,
Ia heelde door sijn wonden
Ons arm sondaren bloodt.
Den Wijnstock al vol deughden
Is hy, en elcke ranck
Aen hem, kan hy verjeughden,
Den Wijn, den blijden dranck,
Sijn bloedt hy voor ons schanck,
Als schoon Olijfboom lanck,
Gheeft hy oly der vreuchden,
Des zy hem eeuwigh danck.
De Salvinghe des Heeren,
Den Gheest heyligh, die klaer
Ons alle dingh kan leeren,
En wat hy leert is waer,
Wy moeten blijven daer
Vast by onwanckelbaer,
Van sijn ghebodt niet keeren,
Want sijn jock is niet swaer.
Ter werelt noyt verstander,
Noch beter Wet versint,
Als dit ghebodt, dat d'ander
Al in een woordt vast bindt,
| |
[pagina 172]
| |
Hebt lief, hebt lief, bemint
Twelck eerst aen Godt begint,
En reyckt voort aen malkander,
Dits wijsheydt, die verwint.
Ydel is swerelts singhen,
Wat sy van liefde seght,
't Reynhertigh mildt volbringhen
Gheldt maer, elck Christen knecht
Moet oock sachtmoedigh slecht
Wel doend' uyt liefd' oprecht,
Sijnen vyandt bedwinghen,
Sonder wraeck oft ghevecht.
Saligh zijn sy, die weten
En doen soo Christus sprack,
Ter tafel zy gheseten
Werden daer noyt ghebrack,
Met Abraham Isack,
En Iacob, vry niet swack,
En met alle Propheten,
In eeuwigh soet ghemack.
Een is noodigh. |
|