't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
Auteursrechtvrij
[pagina 134]
| |
Na de wijse alst begint: Oft, O Zyon wilt u vergaren.DE Winter is vergangen,
Ick sie des Meys virtuyt,
Ick sie de lovers hangen,
De bloemkens staen in't cruyt.
Seer wijt dat sy ontluycken,
Sy staen in haer saysoen,
de cruyden lustigh ruycken,
De Mey staet schoon en groen.
2 Ick meyn de Mey mits desen
Die de werelt niet en siet,
Dat is 't geloof gepresen,
Gras, Cruyt, en meyn ick niet,
Maer alle vruchtbaer rancken,
In Christum den wijngaert,
die Godt loven en dancken,
Dat zijn druyven vermaert.
3 De vijghboom staet ontloocken
Met botten uytgebloeyt,
de wijnstock soet van roken
Seer vruchtbaer dat hy groeyt,
Godts uytvercoren songen
Daer een seer soet accoort,
Met nieu geloovige tongen,
Soeter sanck was noyt ghehoort.
| |
[pagina 135]
| |
4 Mijn Gheest verjubileerde
Van desen lof-ghesanck,
Mijn hert hem ommekeerde,
En gaf God prijs en danck,
Doen ginck ick my vermeyen
In Syons hof playsant,
En socht mijn lief met schreyen
Dien ick te Ierusalem vandt.
5 Ick gaf hem mijne trouwe
De Bruydegom tryumphant,
Hy nam my tot sijn vrouwe,
Stack een rinck aen mijn handt,
Wie soude grooter vreuchde
Doch moghen spreecken uyt,
Hy riep, dies ick verheuchde:
Comt dochter, lieve Bruyt.
6 Comt hier mijn Bruyt mijn schoone
Aensiet nu dees contrey,
Ontfanght nu uwe croone,
En maeckt niet meer geschrey,
Ghy moet, o schoone roose,
Onder de doorens fel
Wassen een cleyne poose,
En lijden groot gequel.
7 Van boven uyt den hoogen,
Wert ghy mijn bruyt besproeyt,
Hoe can de boom verdroogen,
Daer de fonteyn op vloeyt,
Wint, koude, vyer, noch hetten
| |
[pagina 136]
| |
En grijpt aen hem gheen stadt,
Gheen dinck en mach hem letten:
Van hem en valt gheen bladt.
Pause.
8 Op seven bergen pleyne
Stonden roosen en lelyen goet,
En oock seer veel fonteynen
Vol melck, en honigh soet,
Ick hoorde boven Musijcke
Singhen, met soet gheluyt,
De edel bruyt Cantijcke,
Dat tortel-duyfken ruyt.
9 Mijn tong' macht 't niet vermonden,
'Tverstant is veel te cleyn,
Gheen mensch en mach doorgronden,
Die schoone vreucht gemeyn
Als my mijn lief ontmoete,
Die hem tot mywaert dee,
Seer Lieflijck hy my groete
Met eenen kus des vree.
10 Een druyven koffer pleyne,
Is mijn vrient delicaet,
Een bussel Myrrhen reyne,
Een appel-hof granaet,
Sijn oogen als duyven oogen
Ons bedde groenet fijn,
T'Huys, Balcken, sonder drooghen,
Ceder, en Cypressen zijn.
11 Tot Saron was een blomme,
| |
[pagina 137]
| |
Een roos in't soete dal,
De wreede doorens cromme
Steken haer over al,
De Sonne quam haer pijnen,
Steken als brant en gloet,
Maer schaduw' door't omschijnen,
Maeckte haer smerte soet.
12 Sijn aenschijn is soo rustigh
Als cruythof vol beplant,
Sijn lippen als roosen lustigh
Van Myrrhen vloeyt vayliant,
Sijn handen, wilt dit hooren,
Als gouden ringen jent,
Vol turkoysen, als yvooren
Is sijn lichaem pertinent.
13 Hy is in mijnder herte,
Ghedruckt als een seghel bloot,
Noot, anghst, pijn, druck, of smerte,
Sweerdt, hongher, vyer noch doodt
En sal my mogen scheyden,
Als hy my bystandt doet,
Dus wil ick hem verbeyden,
Bewaert Heer mijnen voet.
14 Prince Godt van hier boven,
Vader, Soon, Heylige Gheest,
'Tis recht dat wy u loven,
Ghy die ons ziel geneest,
O Heere wilt my stercken,
In alle lijdens noot,
| |
[pagina 138]
| |
O Godt wilt in my wercken
Volstandigheyt ter doot.
|
|