't Kleyn Hoorns-liet-boeck, inhoudende eenige psalmen Davids, lof-sanghen, en geestelijcke liedekens
(1644)–Jan Jansz. Deutel–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Och lighdy nu en slaept schoon lief, in uwen eersten droome. Den derden reghel singht als den eersten, den vierden als den tweeden.DAer was een Herder wijs vermaert
Eens onghebaert in 't leven,
Die dieren 'tzy hoe vreemt van aert
Cond' hy al namen gheven,
Maer niet te min
Een Herderin
Daer door quam hy in sneven,
Een bode valsch met soeten sanck
Deed' haer onachtsaem slapen,
Soo dat een Wolf door sulck toeganck
Benam haer beyder wapen,
| |
[pagina 128]
| |
Veel onghevals
Quam op den hals
D'arme verstroyde Schapen.
'Twas jammerlijck int veldt gestelt,
'Twaren al yser tijden,
D'een broeder deed d'ander gewelt,
'Tquaedt wies aen allen zijden,
Nae veel onspoet
Quam groote vloet,
Om 'tboos ghewas afsnijden.
Weynich schaepkens behouden, doch
Is Wolven aert als vooren,
Al metter tijdt vermeerdert noch,
De Schaepkens tot verstooren,
De Werelt ver
Al vol ghewer
Was oyt teghent behooren.
De schaepkens namen haren gangh
Int duyster rijck te lande,
Om weyden soecken door bedwangh,
Daerment grouwel en schande
Hielt sonderlingh,
Als men omgingh
Met Schaepkens goederhande.
De Schaepkens waren daer benout,
D' Herder den Heer der Heeren
Verhoord' haer stem, en heeft aenschouwt
Haer lijden en verseeren,
Een Herder gaf
| |
[pagina 129]
| |
Hy met den staf
Haer t'zijnder koy te keeren.
Tot Schaepkens doorgangh wijt ontsloot
De Zee haer woeste golven,
Den Herder sangh met vreuchden groot
Over 'tvergaen der Wolven,
Soo deed' de schaer,
Aensiende haer
Vyanden als gedolven.
Maer wat verblijt ghy u so vroegh,
O Schaepkens, die met pijne
Door reysen moet vol ongevoegh
Soo groot en swaer woestijne,
Daer niet en schuylt
Dan grousaem huylt,
En vreeselijck is te zijne.
Doch dit en waer al geenen noot,
Maer 't ongeloovigh wesen
Dat is alleen u wederstoot,
Dus ghy weynigh voor desen
Sijnd' uytgegaen,
Maer hebt ontfaen
Die weyde goedt gepresen.
'Tlandt daer melck en honigh vloeyt in,
Doch 't is maer een voorbeelde,
Want als ofmen op sulcken sin
Tot aenwijs yet wat speelde,
Is reys en landt
En schaduw van 't
| |
[pagina 130]
| |
Eeuwigh leven vol weelde.
In 't schaduwinghe landt gheleydt,
In doddts schaduws benouwen
Noch sittend', een helder klaerheyt
Liet haer te lest aenschouwen,
D'oprechte Son,
In Sabulon
En Nephtali Landouwen.
Dit groote licht, dat daer verscheen,
Is den Herder der koyen,
Die zijn Schaepkens al roept by een,
Dat sy niet en verstroyen,
Maer komen wis,
Daer hy self is,
In 't Hemelsche vervroyen,
Tot Bethlehem in Davids stadt
Hy wesende gheboren,
De Herders by kaer Kudden dat
Te weten eerst verkoren,
Noyt meerder vreught,
Sonder zijn deught
Wy waren al verloren.
Seer lieflijck nu om hooren blaest
Des Euangelijs pijpe,
'Trijcke Godts sal ghenaken haest,
Elck sie dat hy't aengrijpe,
In deser tijdt
Met grooter vlijt,
Den Ooghst staet wit en rijpe.
| |
[pagina 131]
| |
Den Princelijcken Herder sal,
Sijn schaepkens van hier leyden
Seer vreuchdigh in dat eeuwigh stal
In d'alder beste weyden,
En laven soet
Met slevens vloet,
En meer van haer niet scheyden.
Een is noodigh. |
|