Algemeen letterkundig lexicon

apopemptikon/propemptikon

Etym: Gr. apo-pempein = weg zenden, laten gaan; pro-pempein = vooruit zenden, uitgeleide doen.

Uit de klassieke literatuur stammend poëtisch genre, nl. gedichten waarin resp. afscheid genomen wordt van hen die achterblijven (vrienden en geliefden) en andersom, afscheid genomen wordt van iemand die vertrekt en die door de thuisblijvers het allerbeste wordt toegewenst.

Een voorbeeld van een propemptikon kan men aantreffen in Horatius’ Oden (I, 3), gericht aan Vergilius.

Lit: J.N. Rank, The lover’s farewell: a study of the propemptikon in Greek and Latin literature (1987).

apologisch spreekwoord zie zeispreuk

apoplanèsis zie aversio