Algemeen letterkundig lexicon

sestina

Etym: It.  zesregelig vers < sesto = zesde.

Algemeen betekent sestina een zesregelige strofe. Meer specifiek gaat het om een Italiaanse laatmiddeleeuwse dichtvorm die tijdens de renaissance geïmiteerd werd in West-Europa en een heropleving kende in de 19^de eeuw. Hij bestaat uit zes strofen van elk zes versregels, en een drieregelige eindstrofe. De rijmwoorden uit de eerste strofe keren alle terug als rijmwoorden in de volgende strofen, in een welbepaalde conventionele orde. Voorbeelden vinden we bij Petrarca, Dante en Camões.

Lit: J. Riesz, Die Sestine: ihre Stellung in der literarischen Kritik und ihre Geschichte als lyrischs Genus (1971) • F.M. Bertolo (red.), La sestina (1996).

serventois zie sirvente(s)

sestine zie sestina