Algemeen letterkundig lexicon

Pekingopera

Belangrijk genre in het traditionele Chinese theater. De Pekingopera (Chin. Jingxi) heeft een lange historische traditie, maar is nog steeds erg productief en populair. In de stukken worden de taal en de zeden van Peking verwerkt; vandaar de naam. Jingxi ontstond ca. 200 jaar geleden en brengt op harmonische wijze zang, mime, dans en acrobatie tot eenheid. De muziek gaat terug op bestaande modellen en is veeleer volks. De thema’s worden ontleend aan de geschiedenis, het zangspel en de literatuur. De kleurige grime speelt een belangrijke rol en verleent de personages hun symbolische betekenis. Vier typepersonages spelen een vaste rol. Sheng (mannelijk en ongeschilderd gezicht) kan oud zijn met baard of jong en geleerd. Hij stelt meestal een ambtenaar of militair voor. Jing (mannelijk met kleurige grime) stelt dappere helden en strijders voor. Dan vertolkt vrouwelijke personages en kan zowel oud als jong zijn, eerbaar of strijdlustig. Chou staat voor het volk. Dit personage stelt de massa voor van dienstknechten, dieven, grappenmakers; het is een overwegend komische figuur. Het decor van de Jingxi is erg sober. Enkele rekwisieten volstaan om plaats en tijd te suggereren. Er zijn ongeveer 3800 titels bekend waarvan een groot deel nog opvoerbaar is. Door de strenge censuur heeft het genre veel schade geleden onder de Culturele Revolutie (1966-1969).

Een krijgshaftige barbaarse generaal uit de Pekingopera. [bron: An-chi’Wang, De Pekingopera (1993), p. 7].

Lit: E. Halson, Peking opera: a short guide (1966) • A. Wang, De Pekingopera (1993) • N. Guy, Peking opera and politics in Taiwan (2005), vooral p. 167-176.

pauzerijm

P.E.N.-club