Algemeen letterkundig lexicon

cenakel

Etym: Fr. cénacle = club.

Kleine, wat besloten kring van kunstenaars. De term werd vooral gebruikt voor groepjes Franse letterkundigen uit de romantiek, bijv. de groepjes rond Charles Nodier of Victor Hugo. Soms heeft het woord de negatieve connotatie van kliekvorming.

Lit: H. Girard, Le centenaire du premier cénacle romantique et de la "Muse française", 1823-1824 (1926) • A. Balakian, The Symbolist movement in the literature of European languages (1982), chap. 2: The French cénacle • D. Saint-Amand (red.), La dynamique des groupes littéraires (2016).

cavalier poets

censor