Algemeen letterkundig lexicon

poeta doctus

Etym: Lat. doctus = geleerd.

Een poeta doctus is het type van de ‘geleerde dichter’, zoals dat ontstond in de Hellenistisch-Alexandrijnse periode. Het is een dichter die zich met veel vertoon van geleerdheid (o.a. door het gebruik van mythologische en geografische gegevens) en via verfijnd taalgebruik richt tot een elitair publiek. Vele Latijnse dichters en later ook vele humanisten en barok-auteurs traden op als poetae docti. Zo zou men Vondel een poeta doctus kunnen noemen.

Lit: J. Nettesheim, Poeta doctus: oder, die Poetisierung der Wissenschaft von Musäus bis Benn (1975) • J.M.F. van Reeth, 'J.H. Leopold doctus poeta! : zijn klassieke en Arabische bronnen' in Handelingen Zuidnederlandse Maatschappij 44 (1990), p.187-211 • J. Klein, T.S. Eliot, poeta doctus. Tradition und die Konstitution der klassischen Moderne (2003).

poet laureate zie poeta laureatus

poeta faber