|
| |
No. 18.
1.
LAat ons God den Heere pryzen,
En verbreiden:,: zynen roem;
Heffet op de zoete wyzen,
Gy, die zyt zyn:,: Eigendom!
Eeuwig duurt zyn teêr erbarmen,
Eeuwig wil hy ons omarmen,
Met zyn Liefd' en Gunst, zo mild,
Niet gedenken onze schuld.
Pryzet eeuwig zyn genaade,
Gy, die zyt van Abrams zaade,
Roemt Hem eeuwig om zyn werken,
Geeft hem eere:,: looft dien sterken.
| |
2.
Eer ooit Mensche was gebooren,
Heeft Hy ons bereids gekent,
En in Christus uitverkooren,
Zyn genaê tot ons gewendt.
| |
| |
d'Aarde met haar Heyr-gewemel
Dienen ons, ja zelfs de hemel,
Wyl wy door zyn Eenig Kind
Hem tot Kinders zyn bevrindt.
Eeuwig, eeuwig duurt die vreede,
Die Hy ons in Hem deelt meede;
Eeuwig zy 't in hert en zinnen,
Boven alles Hem te minnen.
| |
3.
Laat ons nu dan, met verblyden,
Tot den lieven Vader gaan,
En in zyne Liefde weiden,
Als Zy doen, die voor Hem staan;
Heilig, heilig, heilig zingen,
Onzen God, en ook het Lam,
Bruidegom uit Judaas stam.
Laat ons zyne groote daaden
Roemen, en het werk der g'naden,
Dat hy eeuwig ons verkoren,
Nu tot Kinders heeft herboren.
| |
4.
Leert aan Jesus u gewennen,
Die u tot den dood bemint,
Dier gekogt heeft, leert hem kennen
Als uw Broeder, Raad, en Vrind,
Als uw sterken God in 't stryden,
Als uw lust in u verblyden,
Als uw Troost en beste Deel.
Eeuwig, eeuwig duurt de vreede,
Die zyn Liefd' aan ons deelt meede,
| |
| |
Eeuwig zullen wy hem looven,
Hier, en in des Hemels hoven.
| |
5.
Treedt maar heen, getroost, ten Troone,
Daar 't geslachtte Lam te zien.
U kan dog van Godes Zoone
Niets als Liefd' en Gunst geschien.
Hy verwagt u met verlangen,
Om met armen u t'omvangen,
Meê te deelen, door zyn bloed.
Groote g'naad' is daar te vinden,
Hy wil zich met ons verbinden,
Dat ons nimmer yets zal scheiden
Van zyn Liefd', die ons zal leiden.
| |
6.
Hy bied in deez' g'naade dagen
Elk zyn Godheits Volheit aan,
En 't is waarlyk zyn behagen,
Dat maar elk tot Hem mag gaan.
Niemand heeft zich hier te schaamen,
Neen, hier heeft men slegs te neemen,
Wie een hong'rig herte heeft,
Word vervult, verzaadt, en leeft.
Volheit stroomt 'er vroeg en spaade,
Wellust, die in God maakt dronken,
Word ons eeuwig ingeschonken.
| |
7.
Nu, zo hoor de swakke toonen,
Liefste, van het dankbaar hert
| |
| |
Tot wy t'zaamen eeuwig looven
Uwe Majesteit, daar booven,
Prys en dank, en macht en eere,
En wat meer zyn roem vermeere,
Word' aan onzen God gegeeven.
Laat ons Hem ter eeren leeven.
|
|
Auteursrechtvrij