Evangelische liederen
(1738)–Johan Deknatel–
Auteursrechtvrij2.Ja, Gy hebt Hem waarlyk 't hert ontnomen,
Als Gy schreijend' tot Hem zyt gekomen,
't Zyn Liefde traanen,
Die den weg tot zyne Liefde baanen.
| |
3.Zulke Zielen wil de Koning laaven,
Die, als zy Hem brengen haare Gaaven,
Met armoe blinken,
En die gansch in zyn Genaade zinken.
| |
[pagina 78]
| |
4.Kom, en leg u aan zyn voeten neder;
Laat u sluiten aan zyn Liefde-ketens teeder,
En 't oor doorbooren,
Want Gy zyt dog maar voor Hem gebooren.
| |
5.Zeg tot uwen Vrind en Heere verder:
Ik blyf voortaan uw Schaap en Gy myn Herder,
Gansch door te breken,
Wil ik heden u op nieuws verspreken.
| |
6.Zyne vlamme, die ons hert verslonden,
En ons innig heeft met Hem verbonden,
Brand' alle tyden,
Als wy voor den Menschen Hem belyden.
| |
7.Deeze Pelgrimschap, waarin wy wand'len,
En niet naar onz' Eigen wille hand'len,
Kan zelv' getuigen,
Dat wy van niets weeten als van buigen.
| |
8.O hoe zullen wy daar booven ons verheugen!
Als wy ons Verbond vernieuwen meugen,
In d'uitverkoorne
Gemeente, die Bruid! die Eerstgeboorne!
| |
9.Inniglyk Geliefde, wy bemerken
Nog deeze smert, by all' ons Liefde-werken,
By all ons branden,
Dat het onzen moed ontbreekt aan handen.
| |
[pagina 79]
| |
10.Dog hier zyn wy, om U te verzellen,
Wilt Gy ons op grooter Proeven stellen,
't Is ons begeren,
Ons in uwen Dienst gansch te verteeren.
|
|