Moderne gedichten

[p. 90]

[Mejuffrouw Kanon houdt nauwlettend vijf vrouwen en]

Mejuffrouw Kanon houdt nauwlettend vijf vrouwen en
een jongen in het oog.
Plotseling ziet zij, hoe één van de vrouwen twee
horloges pakt en in haar tas doet.
Mejuffrouw Kanon snelt naar de eerste etage en
waarschuwt de heer Dijkstra.

‘Rustig afwachten’, is zijn devies en ze volgen
het sextet naar de worststand, waar men zich te
goed doet aan worst.

Na betaald te hebben, verlaten de vrouwen en de
jongen de winkel, gevolgd door de heer Dijkstra
en mejuffrouw Kanon.
Het zestal is volkomen overdonderd, als de heer
Dijkstra hen plotseling verzoekt nog even mee te
gaan, naar het kantoor.

De vrouwen hebben allemaal een grote tas, die bij
nader onderzoek blijkt volgestouwd met onverpakte
waar.
Beleefd vraagt de heer Dijkstra, waarom de artike-
len niet verpakt zijn.

‘Omdat we zo veel mogelijk wilden meenemen!’ luidt
het antwoord.

[p. 91]

 

Vervolgens tracht de heer Dijkstra onopgemerkt

 

de recherche te bellen.

 

De oudste van de vijf vrouwen krijgt niettemin

 

argwaan en wordt obstinaat.

 

Ze loopt naar de deur en verdwijnt, ondanks her-

 

haald verzoek van de heer Dijkstra, nog even te

 

blijven.

 

 

 

Hij laat haar gaan in de wetenschap, dat de poli-

 

tie in aantocht is - die haar toch te pakken zal

 

krijgen - en posteert zich voor de deur.

 

 

 

De vrouw evenwel, die ziet, dat haar voorbeeld

 

niet door de anderen gevolgd wordt, keert terug,

 

drukt en passant haar sigaret uit in de hals van

 

mejuffrouw Kanon, en deelt ook nog een aantal

 

rake klappen uit.

 

Dan werpt ze zich met haar volle gewicht tegen

 

de deur, waardoor de heer Dijkstra - die hierop

 

niet gerekend had - tegen het bureau valt.

 

 

 

Juist op dat moment komen twee rechercheurs de

 

winkel binnen.

[p. 92]

 

De heer Dijkstra wijst hen het zestal aan.

 

De oudste besluit niet langer te wachten en rent

 

weg, maar zij wordt besprongen door één van de

 

rechercheurs, die haar in bedwang weet te houden.

 

Hij vraagt de heer Dijkstra, andermaal de politie

 

te bellen, deze keer voor een overvalwagen.

 

 

 

Die is wel nodig, want het incident heeft intussen

 

ook op straat flink wat aandacht getrokken.

 

 

 

De 13-jarige jongen (‘Hij was even groot als ik

 

en lichamelijk volwassen’, verklaart de heer Dijk-

 

stra later), die zich al die tijd rustig heeft

 

gehouden, haalt nu ineens een briefopener tevoor-

 

schijn en wil daarmee de andere rechercheur te lijf.

 

Deze weet de aanval af te slaan en de arm van de

 

jongen naar achteren te draaien.

 

 

 

De briefopener valt op de grond, maar de jongen

 

geeft de strijd niet op.

 

 

 

Hij ontworstelt zich enigszins aan de vaste greep

 

van de gezagsdienaar en plaatst een goedgemikte kop-

 

stoot in diens bebrilde gelaat.

 

Het linkerglas verbrijzelt en dringt in het oog.

 

Een toevallig passerende agent verleent assistentie.

 

 

 

Kort daarna arriveert de overvalwagen.

[p. 93]

 

Op het politiebureau blijkt, dat het zestal deel

 

uitmaakt van een beruchte bende, die de Beemster

 

als basis heeft en die zich voornamelijk actief

 

toont gedurende de nachtelijke uren.

 

 

 

‘Dit was maar bijverdienste’, zeggen ze later.

 

 

 

Allen waren reeds eerder met de rechter in aan-

 

raking geweest.