|
| |
| |
| |
Ter bruylofts-feeste Van den heere Albrecht Van Schoonderwoert En de Deugdrijcke joffer Eva van Baersdorp.
AMOR OMNIBVS IDEM.
ALs Adam onsen eersten Vader
Eerst sag sijne Eva voor hem staen,
Hy had om 't herte niet een' ader,
Die minsucht niet en hielp aen 't slaen.
Hy stond verbaest en opgetogen
Om een soo onverwachten schoon,
Twee sterren dochten hem haer' oogen,
Twee roosen d'een' en d'ander' koon.
't Robijn der lippen deed hem branden,
Vooral als op een soeten lach
Hy door die twee korale randen
Twee rijen perlen blincken sag.
Het glans-rijck golven van haer' hairen,
Daer 't versch geboren Sonnelicht
Op neerviel als op gouden garen;
Sloeg hem met Weerglans in 't gesicht.
| |
| |
Hy wenscht sich eeuwelijck te vinden
Ontrent dat wesen soet van treck,
En duysend mael den erm te winden
Om 't werm albast van haren neck,
En duysend kuskens te besteden
Aen 't mals en geurig mond-robijn,
Vooral als hy soo net haer' leden
Siet uytgesneden op de sijn'.
Ten lesten heeft hy dus gesproken
Verruckt door soo veel aerdigheên:
Dese is mijn' Helft uyt my gebroken,
Vleesch van mijn vleesch, been van mijn been.
En daer op nader toegetreden
Lonckt hy haer aen, en slaet en sluyt
Sijn armen om haer' sachte leden,
En kust en keurt haer voor sijn' Bruyd.
Die groene sucht tot heylsaem paren
En is met Adam niet verdort,
Maer rijckelijck op al de scharen
Van sijn' Naneven uytgestort.
Die Minne trots kan 't all ontsteken,
't Swiert all om haer hoe schuw, hoe bloô:
De Bruygom weet hier af te spreken;
Wat zegt ghy, ALBRECHT? is 't niet soo?
Als ghy u eerstmael onder d'oogen
Van uw' aenminninge EVA vond,
En stond ghy doen niet opgetogen
Als onsen eersten Vader stond?
En sprack uw herte doen uw' ooren
Aldus niet aen: ô dese alleen,
Dese is mijn' Helft voor my geboren,
Waer met ick wensch te werden een?
En woud ghy oock niet stracx genaken,
En d'armen om haer lenden slaen?
Ick wedde ja: maer sulcke saken
En willen heden soo niet gaen.
| |
| |
Schoon ghy ten Min-doel wenscht te spoeden,
't En dunkt uwe EVA noch geen tijd;
S'en kan soo staens-voets niet bevroeden
Dat ghy haer' Helft haer Adam zijt:
S'en kreunt sich aen geen' Minnaers mijnen;
Maer eysch van trouwheyd naerder blijck;
Die koelheyt doet u quelen, quijnen
En hooger branden te gelijck:
En om dat quelen, quijnen, branden,
Niet al te lijdig aen te voên,
Besiet ghy nu en dan uw' landen,
En hoe uw slacht-vee tiert in 't groen;
Het welck ghy swellen siet en winnen
Aen vleesch en vet soo breed als 't mag,
Terwijl sijn eygenaer door 't minnen
Verschraelt en afneemt dag voor dag.
Ghy vind geen' heelsalf voor uw' smerte
By wisseling van grond en lucht:
Ach! Venus wee gehuyst in 't herte
Word eer gevloden als ontvlucht.
Loop na de Waterlandsche dorpen;
Kruyst vry, den Ystroom sonder rust,
Haer jock word soo niet afgeworpen,
Haer' vlam door geenen vloed gebluscht.
Uw DORP geplaetst in d'Eer der steden,
Uw' BAERSDORP kan alleen die vlam,
Die koortse jagen van uw' leden,
Geen Sinderdorp of Nieuwendam.
All 't gaen, all 't varen en all 't vletten
Van dorp in dorp en baet u niet;
Staêg moet ghy 't roer al weder setten
Na BAERSDORP aen den Amstel-vliet.
Hoe dikmael wenscht ghy te vernachten
In dit schoon DORP! hoe legt ghy toe
Om dese BAERS uyt all' uw' krachten
Te krijgen aen uwe angelroê!
| |
| |
O (sucht ghy) mocht ick dat erlangen
(Hoe wel 't my selden is gemist
In 't visschen macht van baers te vangen)
'k En hadde noyt soo wel gevischt.
Maer EVA, die aen menig teeken
Nu SCHOONDERWOERTS getrouheyt siet,
Begint te morwen en te weeken,
En krijgt verdriet in sijn verdriet.
Sy voegt en neygt allengskens d'ooren
Om tot sijn smeeken te verstaen,
Ja doet hem end'lijck 't Jawoord hooren,
En neemt hem voor haer' Adam aen.
Sy troost sich in den staet te treden
Waer toe Natuur en God ons raed,
Staet ingestelt in 't lustig Eden,
Staet nut en heylsaem voor den Staet.
Geluck, ô ALBRECHT, met uwe EVE,
Die glans en tucht in 't voorhoofd voert:
Geluck, ô BAERSDORP, daer beneven
Met u wen schoonen SCHOONDERWOERT,
Veel segens moet u wedervaren
In all uw huys-bedrijf en doen:
Uw' liefde groeye met uw' jaren,
En blijve stadig even groen.
De snoode smet der Huysgeschillen
Moet uwen dorpel noyt betreên:
Uw' Trou-band knoop soo wel uw' willen
Als uwe lichamen aen een.
Gaet nu in Venus lusthof weyden
Door 't recht der Echt u opgedaen,
En maeckt'et soo dat uyt u beyden
Eerlang een derde mag ontstaen.
|
|
Auteursrechtvrij