De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen
(2010)–Petrus Datheen–
Auteursrechtelijk beschermdDit is een lofsangh, daer met dat Dauid Godt | |
[pagina *]
| |
dancket in die hutte des verbondts, als hy wt aller teghenspoet verlost, ende een Koningh ouer Israel is ghestelt gheweest: daer hy met vroylicker herten die goetheit die Godt aen hem bewesen hadde, pryset: Ende bewyset, dat hy een recht voorbeeldt sij van Iesu Christo. | |
§1DANCKET den Heer' seer hoogh' ghepresen,
Want groot is sijn vriendelickheit,
Syn goedertierenheit sal wesen,
Bestendigh in der eewicheit.
Israel moet hem nu begheuen,
Om te verkonden met bescheydt,
Dat
| |
[pagina *]
| |
Godts barmherticheit verheuen,
Gheduert tot in der eewicheyt.
| |
§2Dat huys Aarons al te saemen,
Moet nu bekennen wydt end breydt,
Dat des Heeren goetheit bequaeme,
Gheduert tot in der eewicheit.
Sy all' die Godt vreesen ootmoedigh
Moeten spreken met vlieticheit,
Dat onses Godts ghenaede goedigh,
Gheduert tot in der eewicheit.
| |
§3Als ick Heer' in angst was ghestaedigh,
So riep ick Godt den Heeren aen,
End hy verhoorde my ghenaedigh,
Met troost heeft hy my byghestaen.
Die Heer is met my t'allen tyden,
Dies vrees' ick niet wat menschen koen
Die my haeten ende benyden,
Voor kruys end verdriet my aendoen.
***
| |
[pagina *]
| |
§4Godt is met my dien ick vertrauwe,
Met allen die my jonstigh sijn,
Dies sal ick mynen lust noch schauwen,
Aen alle die vianden myn.
Het is beter op Godt te hopen,
Dan op menschen die haest vergaen,
Veel beter is't tot Godt te loopen
In noot, dan op Princen te staen.
| |
§5Veel menschen my listigh omringhen,
Aen allen zyden openbaer,
Doch ick wil se t'saemen ombringhen,
In des Heeren naeme voorwaer,
Sy omringhen my nu ten tyden,
Met grooter kracht ende ghewelt,
Maer Godt sal my voor hen bevryden,
Sy werden haest nedergheuelt.
| |
§6Als van den bien was ick besloten,
Van den dwaesen die met der schandt
Ghedempt sijn, t'welck hen heeft verdroten,
Als t'vyer t'welck die doornen afbrandt.
Ghy viandt ghy hebt my versteken,
End ghesocht te bringhen ten val,
Maer Godt heeft my, t'heeft wel ghebleken,
Onderstandt ghedaen ouer al.
| |
§7Godt seer sterck is myn kracht alleyne,
| |
[pagina *]
| |
Myn roem ende myn eere groot,
Ende myn lofsangh in't ghemeyne,
Myn saelighmaeker in den noot.
Die vrom' in haeren hutten singhen,
Sijnde verblydt end verhueght seer,
Van v' handt sterck, die alle dinghen
Krachtelick ouerwindt O Heer.
PAVSE. | |
§8Die stercke rechter handt des Heeren,
Is seer verhooght tot deser tydt,
End behoudt t'veldt met kracht end eeren,
Sulcks singht dat volck sijnde verblydt.
Maeckt v van hier al myn vianden,
Ick sal niet steruen noch vergaen,
Maer leuen: end' in allen landen,
Van Godts weldaeden doen vermaen.
| |
§9Godt heeft my (t'is waer) ghecastydet,
End vaderlick ghetuchtight wel,
Doch hy heeft my tot nu bevrydet,
Ghenaedelick van der doot fel.
Die groote poorten doet doch open,
Des tempels daer die vrom' in sijn,
Op dat ick vry daer in magh loopen,
End heerlick louen den Godt myn.
| |
§10Die poorten schoon kostlick verheuen,
| |
[pagina *]
| |
Sijn des Heeren poorten voort aen,
Die vrome tot dueghden begheuen,
Sullen al t'saem daer doer ingaen.
Daer wert ghy Heer van my beleden,
Ende groot ghemaeckt van nu voort,
Want in myn meeste teghenheden,
Hebt ghy my verlost end verhoort.
***
| |
§11Die steen dien de bawheeren t'saeme
Verworpen hebben end verachtt,
Is gheworden seere bequaeme
Die hoecksteen die t'huys houdt met kracht.
Dit wonder is doer Godts vermoghen,
End doer sijn macht also gheschiet,
Dit is voorwaer in onsen ooghen,
Een wonderwerck t'welck men hier siet.
| |
§12Dit is die dagh schoon wtghelesen,
Dien de Heer self nu ghemaeckt heeft,
Dies moeten wy seer verhueght wesen,
End verblydt sijn, want Godt sulcks gheeft.
Ick bidd' v Heer' in myn verdrucken,
Vwen Koningh doch hulpe doet,
Ende laett doch nu wel ghelucken
S'Koninghs inganck: end hem behoedt.
| |
§13Gheloeft sij hy die komt ghereden,
| |
[pagina *]
| |
Tot ons in des Heeren naem reyn,
Seghen sij ouer v in vreden,
Ghy Godts huysghenooten ghemeyn.
De Heer is een Godt vol ghenaeden,
Die ons alle verlichtt seer klaer,
Bindt den slachtoffer onbelaeden,
Aen de hoornen van den autaer.
| |
§14Ghy sijt myn Godt, dien ick doe eere.
Met lofsanghen van soeten toon,
V alleyn aenbidd' ick O Heere,
End prys' v steedts met psalmen schoon.
Dancket den Heer' seer hoogh' ghepresen
Want groot is sijn vriendelickheit,
Syn goedertierenheit sal wesen,
Bestendigh in der eewicheit.
|
|