De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm LXIIII.

Dauid klaeghender wyse beschryft de listen ende wreedtheit sijner vianden, ende belydet die goedicheit Gods, daer doer hy die ouerwinninghe sijner vianden verkreghen heeft.

§1

ALS ick roep' Heer' hoort myn stem klachtigh,
End' helpt my dan wt myn gequel,
Op dat myn vianden seer fel,
My niet dooden, want se sijn

[p. *]

 

krachtigh,

 

O Heer almachtigh.

§2

Verberght my nu, O Heer ghepresen,
Voor myn vianden schalck end quaet,
Voor die rotten end voor den raet
Der boosen, die met al haer wesen,

Seer sijn mispresen.

§3

Haer tonghen seer krachtelick snyden,
Als swęerden die scherp sijn end fyn,
Haer ghiftighe woorden die sijn,
Als pylen fel, die sy in't stryden,

Schieren ter zyden.

§4

Op dat se so (Heer) in't verborghen,
Met list schieten den vromen man:
Veel goede sijn also daer van,
Doerschoten, die se sonder sorghen,

Heymlick verworghen.

§5

In't quaet doen se hen seer verstercken,
Om my te verstricken se staen,
End spreken stoutelick, wel aen:
Wie sal ons doen end onse wercken,

Konnen bemercken?

***

[p. *]

§6

Se dichten schalckheit t'allen stonden,
Daer toe doen se t'saem haeren vliet,
Een yder die diepte doersiet,
Sijns herten, om so te doergronden,

Listighe vonden.

§7

Maer Godt op wien ick rust' alleyne,
Sal sijnen bogh' afschieten saen,
Gheheel onuersiens sal't toegaen,
Se sullen verwondt sijn ghemeyne,

Groot ende kleyne.

§8

Haer tonghe die niet kan dan schaeden,
Hen plat te gronde werpen sal.
Dies sullen se die dit sien al,
Hen met bespottinghe belaeden,

Ende versmaeden.

§9

Dan werden in 't ghemeen beleden,
Des Heeren groote daeden reyn:
Die vertzaeghde sullen ghemeyn,
Verstaen des Heeren wonder eden

In allen steden.

§10

Maer de vrome sullen verblyden,
In Godt den Heere al te saem,
End sy die staen op sijnen naem,
Sullen sijn eer' tot allen tyden,

Alsins belyden.