De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm LI.

Dauid nae Vrias doot sijn sonde bekennende, Biddet Godt, dat hy. hem die vergheue, end hem sijnen Geest mededeyle, Op dat hy voortaen van sonden bevrydt werde. Hy erbiedet hem, andre menschen te leeren, ende voor Ierusalem (die de waere Kercke Godes is) nęerstighlick te bidden.

[p. *]

§1

ONTFERMT v ouer my aermen sondaer,
Heer nae uwe goedtheit niet om volprysen,
Wilt my dit mael v' ghenaede bewysen,
End vergheeft my myn sonden groot end swaer.
Wascht my O Godt, maeckt my suyuer end klaer,
Van myn leelicke stinckende misdaeden,
Die my voor v onreyn maeken voorwaer,

[p. *]

 

Reynight my doer t'water uwer ghenaeden.

§2

Want doer veel klaeghens myn hert' my verflauwt,
Als ick (och aerm) gheuoel' myn groote sonde.
End dat meer is, voor my staen t'elcker stonde,
Myn sonden al, dies ick Heer ben benauwt.

Voor v end teghen v hebb' ick misdaen,

Dies blijft ghy rechtuęrdigh in uwen weghen,
Als ghy my straft end te gronde laet gaen,
End maeckt beschaemt hen die v spreken tegen.

§3

Ick weet wel, end moet bekennen voortaen,
Dat ick in ongherechtheit ben gheboren:
Oock staet my dit tot aller tyt wel vooren,
Dat myn moeder, in sond' my heeft ontfaen.

Ick weet dat ghy lief hebt end beghęert seer,

Een hert' dat geheel is oprecht end goedigh,
T'welck ick niet heb' ghehadt, dien ghy o Heer
Vwe wysheit openbaert ouervloedigh.

§4

Ghy sult my met ysop Heer maeken reyn,
So sal ick gheheel suyuer sijn beuonden:
Ghy sult afwasschen myn smetten end sonden,
So werd'ick witter dan snee in't ghemeyn.

[p. *]

 

Ghy sult my doen hooren blijdtschap end vrueghdt,

 

End my van nieuws uwe goedtheit gepresen

 

Bewysen Heer, Dan sullen seer verheught,

 

All' myn beenen end' all' myn krachten wesen.

 

***

§5

Ghy hebt langh' genoegh gesien myn misdaet
Wilt doch v' toornigh gesicht daervan wenden:
End vergheeft my (die nu ben vol elenden)
Myn boosheit all', end oock dees sonde quaet.

O God myn schepper, schept sonder verdragh,

Een reyn hert' in my, end een nieuwe leuen:
End op dat ick v wel behaegen magh,
Wilt my O Heer, eenen nieuwen gheest geuen.

§6

Ick bidd'v, werpt my niet van v' aenschyn,
End' op dat ick besluyte myn beghęeren:
Vwen heylighen Gheest wilt my niet węeren,
Als hy in my van v vernieuwt sal sijn.

Doet my oock nu smaeken die sekerheit,

Myner salicheit Heer, doer v' ghenaede,
Gheeft my oock den geest der vrymoedicheit,
Ende sterckt my daermede vroegh end spaede.

§7

Dan sal ick gaen in v' weghen bequaem,
Den boosen sal ick die oock vlytigh leeren:
So dat se hen tot v sullen bekeeren,

[p. *]

 

End volghen myn voetstappen all' te saem.

 

Wilt my O Godt, Heer myner salicheit,

 

Van dees doodtwęerdige bloedschuldt bevryden,

 

So sal myn mondt uwe gherechticheit,

 

End v' goedtheit singhen ende belyden.

§8

O Heer wilt my doch open doen den mondt,
Anders kan ick niet goeds spreken waerachtigh:
Maer als ghy Heer dien sult openen krachtigh,
So sal ick uwen lof schoon maeken kondt.

Waer't dat ghy slachtofferen hadt beghęert,

Der stieren end ossen, of der ghelycken,
Ick had'se gheoffert: Maer gantsch niet węert,
Is voor v sulck offren, alsoo't magh blycken.

§9

Een recht offer dat de Heere neemt aen,
Is een ghemoedt benauwt, doer angst end klaeghen:
Een nedrigh hert', end eenen gheest verslaegen,
En sal Godt niet verachten, maer ontfaen.

O Heer doet Zion wel nae v' goedtheit,

End Ierusalem die op v vertrauwet,
D'welck is die stadt die ghy v hebt bereydt,
Haer mueren doch ghenaedelick opbauwet.

§10

Dan sullen ons herten sijn seer bequaem,
Om te offeren nae v welbehaeghen,
Dan sullen die kaluers oock sijn gheslaeghen,

[p. *]

 

Die v Heer sullen wesen aenghenaem.