De Psalmen Davids, ende ander lofsanghen

Psalm XL.

Dauid pryst Godt van den bystandt aen hem gedaen, ende leert dat hy alleen ghelucksaligh is, die op God vertrauwt. Hy voorseyt ooc dat sijn sonde doer Messiam sal tot niet ghedaen sijn, So sulcks Hebr. 10. verklaert is. Daernae gheeft hy hem gheheel ouer om Godt te louen, ende te bidden in sijne noodtsaecken, Hy is oock versekert, dat hy verhoort werdt, op dat Godt daer doer ghepresen werde.

§1

NAE dat ick langhen tijdt hebbe verwacht,

[p. *]

 

Den wille Godts in myn elendt,

 

So heeft hy hem tot my gewendt,

 

End' heeft verhoort in den noot myne klacht':

 

Wt den slyck seer onreyne,

 

End' een afgront niet kleyne,

 

Met kracht hy my wt toogh.

 

Hy heeft myn voeten vast,

 

Tot sijn wegen gepast,

 

Op een steenrots seer hoogh.

§2

In mynen mondt heeft hy een lofsangh soet,
Gegheuen, dies wert hy gheeert,
Daer doer t'volck oock sal sijn gheleert,

[p. *]

 

Om den Heer te verwachten met langhmoedt.

 

Wel saligh sal hy wesen,

 

Die hoept op Godt ghepresen,

 

End op hem vast blijft staen,

 

Laetende hen die stout,

 

Lieghen seer menighfout,

 

Die haest sullen vergaen.

§3

Heer Godt uwe wercken sijn wonderlick.
Ghy denckt op ons Heer goedertier,
So dat niemant in't leuen hier,
Vwe gaeuen kan melden sonderlick.

Soud' ick die al t'saem louen,

T'ghetal gaet my te bouen.
Slachtoffer nu voort aen,
Laet ick, t'welck ghy niet wilt,
Maer ghy hebt Heere mildt,
D'oore my opghedaen.

§4

Schultoffer hebt ghy van my beghęrt niet,
Voor die sonde: Dan sprack ick vry:
Siet hier ben ick, daer staet van my
Gheschreuen in v' Wetboeck, so elck siet,

Dat ick uwen wil hilligh,

Volbringhen sal ghewilligh,
Sulcks doe ick oock myn Godt.
Al v' voornemen goedt,

[p. *]

 

Draegh' ick in myn gemoedt,

 

End houd' oock v' ghebodt.

 

***

§5

Ick wil verkonden v' gerechtheit klaer,
In der Ghemeynten ouerluydt:
Ghy weett wt wat hert' dat sulcks spruyt.
Ick hebb' uwe daeden geroemt eenpaer.

Van v' waerheit stantuastigh,

End van v' hulpe krachtigh,
Spreeck' ick tot groot end kleyn.
Ick prijs Heer v' goedtheit,
End' v' ghetrouwicheit,
Midden in v' ghemeyn.

§6

Vwe goedheit sult ghy Heer nemmermeer,
Van my węeren tot gheener tijdt,
Maer my bystaen in desen strijdt,
End' altydt bewaeren tot uwer eer.

T'cruys wilt my oueruallen,

Ende myn sonden alle,
T'ghesichte my ontwijckt.
Ick heb' meer lydens styf,
Dan haeren aen myn lyf,
T'herte my gantsch beswyckt.

§7

O Godt verlost my nu ghenaedelick,
Komt my ter hulp' O Heer seer haest:

[p. *]

 

Laett doch beschaemt sijn end verbaest,

 

Al die myn doodt soecken ghestaedelick.

 

Dat se schande beęruen,

 

Die my willen verdęruen,

 

End my bespotten koen,

 

Hen toekome met kracht,

 

Dat se hadden bedacht,

 

My listlick aen te doen.

§8

Maer in v sijn se verhueght end verblijdt,
Die met noodt sijnde seer benauwt,
Op v alleyn hebben betrauwt.
Dat se segghen: Godt sij gebenedijdt:

Aerm ben ick end elendigh,

Maer myn Godt seer bystendigh,
Sorght voor my nu voort aen.
Ghy helpt my doer v' kracht,
Ghy hebt oock op my acht,
Wilt my altydt bystaen.