Weerlichten

[p. 80]

Twijfel.

Ik weet niet waarheen mijn weg voert:
ik ga door woestijnen.
Vreemd staan sylhouetten en lijnen.
Mijn hart is bang en ontroerd.

Welke weg moet ik gaan?
Geen antwoord ruischt door de luchten.
Ik hoor mijn beklemde zuchten.
- Is alles waan?

Ik kan niet verder: ik wacht. -
ik wacht op het innerlijk teeken,
ik wacht op een stem die zal spreken.
Benauwd is de nacht.

Ik leg mij neer in het zand;
stikkend zwart is het zwijgen.
Ik hoor van mijn hart het hijgen.
De heete bodem brandt....

Het is of een hand mij wil worgen -
.... - Een koele witte veer
strijkt op mij neer. -
Is dit de morgen?