Heerlen een stad

[p. 26]

In de morgen

Het amandelgrijs van de morgen.
In de kamer verschaalt de nacht
en liggen wij niet meer samen.
Toch vangen kinderen te zingen
aan, en luister ik naar mijn hart
dat langzamer slaat dan het in de
eeuwigheid van je omarming
heeft gedaan.
Je stem is nog aan mijn oor, maar
je benen waden reeds door de klamme
regen van de opensplijtende dag.
Ik bevind mij in de leegte van de uren.
Mijn honger is met voedsel niet te smoren.
Mijn stem is tot over de oren verliefd.
Is zonder jouw stem de verlaten echo
van de liefde die voorbijging:
een dode moeder.