Heerlen een stad

[p. 22]

Geboortestad

Wat heeft de blauwe vogel bewogen
te vliegen boven je smal gebied
dat met de dood in de ogen
zelfs niet meer zeggen kan
ik ben je kleine duifje niet.

Regen verwaait
en wind steekt pluimen hoog
in de lucht.
Verlaten ligt het groene water
van de vijver.
Sterven de laatste vissen nu?

Wolken beven
maar hamerhanden blijven
geheven in woedende armen
staan
in de momentopname van mijn adem.

[p. 23]

 

Kroop de sperwer

 

vloog het kind al bij de geboorte

 

ik ben de tovenaar

 

kijk mijn toverstok verandert alle dingen

 

in sprookjes van moeder de gans

 

je hoeft ze niet eens te geloven.

 

 

 

Zozeer heb ik je lief

 

zozeer is mijn haat meer

 

dan oude woorden en

 

minder dan tijd

 

de zekere ooievaar

 

die eens vloog boven de blauwe

 

huizen van mjn geboortestad.