Werken

(1883)–Samuel Coster– rechtenstatus



[pagina 607]
Lof van 't landtleven. Wys zijnse die'er begeven, Uit woelery der Steeden, en hier wenschen 't Lukzaligh Boere leven, In heyloosheit begeert van alle Menschen, 5.[regelnummer] De Boer gerust Leeft na sijn lust Uit Hofs oneenicheden, By sijn gebuuren De Vog'len tureluuren 10.[regelnummer] Hem te vreden. Hy wil sijn hut niet ruylen, Hoe slechtz' ook is, met gulden Prinssen Hoven, Om datze moeylijk pruilen Als d'een in staet den andren gaet te boven 15.[regelnummer] Want haer begeert' Altijdt vermeert, En hy heeft goet genoegen Hy dankt de Goden, En leeft in haer geboden 20.[regelnummer] Hoeze 't voegen. Nocht Princelijke wooningh, Nocht Keyzers Hoet zoo lastigh om te dragen, En maeckt den Mensch geen Koning Gerust van hert, zoo zond' 't gemoet doet knagen, 25.[regelnummer] En quaê begeert De Ziele verheert. Ey neen. En 't kan naeuw missen, Of zonden woonen In 't midden van de Kroonen, 30.[regelnummer] Nae mijn gissen. Samuel Coster.	[tekstkritische noot]Bovenstaand gedichtje werd reeds in 1615 gedrukt in Apollo of Ghesang der Musen; vier jaar later nam Coster het op in het II^e Bedrijf der Polyxena (bl. 409 dezer uitgave) en in 1653 verscheen het nogmaals in het tweede deel der Verscheyde Nederduytsche Gedichten. Uit laatstgenoemden bundel is de boven gedrukte tekst overgenomen. Reg. 21 woonigh.