Werken

D'eerste uytkomst, vant tvveede deel, is

Joncker Beerent, en Krijn: den Joncker seydt als volcht.

Wen ich soe toe mit bi mir selben go speculieren,
Desse butte Hollanieren duen mit alle hun hentieren,

[p. 19]

Ken ich mir gaer qualichen vom lachen ontholden,
't Let wense op voedet waren von dem zmihir in wouste Wolden,
Dose hun dogen mit geyn cortoysch minsch reddede, byde melementen
Sint mijnder zielen hesselijche plompe Venten,
Went eyn Joncker wie ich bin van olden gheslechten,
En statelijcken Adel wettense je me nit tho achten,
Wien schruer wien Kofkeerl en dierghelijcken,
Wemen in desse stede gros achtet, on holdt de rijcken
Voor eyn sinnelijck persoon, on dat is gar nerrisch,
Mo wentse verstendich weeren, en nie soo nerrisch,
Se sollen reverentiallich om mit Cortosy erbieden,
Ontsach haben vom den Joncker, mir meyt, 't sint lieden
Von gheringer conditcioen, die lecket wie den Esopus hoon
Eyn ordonnant im den drech hoop vinde on hun min steyt oon,
Wie en enich gersten Cueren, lijcket soo desse Hollanieren estimieren
Geringe Schifluyden boven den Joncker van vier quartieren,
Wat segstu Krijn. Krijn. Ick mach ja seggen, en vragen wat hij seyt.
Joncker. Du Krijn huer i nie. Krijn. Ja ic Heerschop, je vraecht oft oock weyt,
En oft oock onweer in Zee is, doeje niet mijn Heer.
Jonker. Den stuerten sueck rueren. Krijn. Ja, ja beginje al weer.
Jonker. Wo sint dijn sinnen. Krijn. Mijn ghedachten waren ginderheel.
Joncker. Men sellet dijn mit eyn geffel loffen in gin hinderdeel,
Eyer du plomphausen des dincx sellet geweer worden.
Krijn. 'k Weet seecker niet hoe me ghedachten daer soo duer me kaer snorden,
'k Heb niet een ding verstaen Heerschap, van datje me vraechden.
Joncker. Ja Krijn dats om dat dijn mijn redden ny en behaechden,
Ick vrooge dijn wat herlicher is eyn Schiffer wy eyn Joncker.
Krijn. Ick en weet niet Heerschap, de vraech is al wat doncker.

[p. 20]

Jonker. Du meeren rier wet i den toe den vreege geyn antwoort.
Krijn. Neen ik seecker, want daer toe al mans verstant hoort,
En dat en heb ick niet, ist aers waer datje altijt segt.
Joncker. Du grueve Keerl, 'tis goor billich da men dijn begeckt,
Wet i jo das nie hatstu dat entwoort nie gereet.
Krijn. Laetje dat niet wee doen, 'k segh noch al, dat ik het niet en weet,
En weet jijt, soo segtet mijn iens in jou tael.
Joncker. Ja dem Joncker. Krijn. Ja y par dariere seyt de Wael,
De Joncker mochter na wesen. Jonc. Wat hatstou du vue gebrummel,
Je selle nie swigen ier ich dy wet op dem bech trummel,
Du ner, sully twyfelen wie vom twey em eder,
Me te echten is eyn enckel Schif Keerl wie eyn Her,
Eddel ghebooren und van olden stam,
Wiens twelfsten Olt Vedder do mijn geslicht heer quam,
Had wesen den Eerweerdighen Bisschof van Paderboorn.
Krijn. Syn twaelde Bestemoer argo een Hoer, waer halenset uyt een hoorn
Daerse de eeldoom van rekenen van haer gheslacht,
Mijn Vaer (Heerschap) pleech Wijngaerden te snoeyen by nacht,
Ick bin oock aen geen Boom ghepist, houtme dat ten besten.
Joncker. 'k Hecke dijn tho hans op den smoel, dat i mit bey de handen do na testen,
Want ick gaer colerisch nu vergramme my metter veert.
Krijn. De knoeten bennen oock te besucht ras op haer Peert.
Joncker. Elementisschen bedder, he wen i den smoel nie en holt.
Krijn. Jaeck, jaeck, byget wel jaeck, 'khebt mijn leven soo niet verkrolt.
Joncker. Wen ijt endermool verkaerve, und my den kof maeckt mue,
Werd ich dijn op ender wyse smitten mit den lenghen rue,
Dats ten huesen her uyt jaghen, wie ghevoelet dijn dat
De bruet krumer stecken dijn, du vrette dijn an mijn disch tho sadt,

[p. 21]

Mo ich sel dijn den porcioen soo een wenschen besnoeyen.

Jonker Barent gaet binnen, Krijn blijft buyten, en seydt.

Soo seecker, 't mocht soo luttick vallen, waer sou ik van groeyen,
Om de waerheyt te seggen, 'tloopter aers schral enoch of,
't Is tot onsent nummermeer iens open Hof,
En wil hy noch al mee seggen van sijn ghekoock?
Daer en mach seker aers niet uyt as de roock:
Praet hy noch al mee van sijn Taeffel, wat brabbelt hy?
Seven dagen in de weeck schaft hy water en bry,
En die de vult wel den mingelens pot vol elck,
Doch trouwen songer botter of songer melck,
Wy eten of wy wel te deghen pover waeren,
We mogender lijf en ziel me samen houwen, maer vet me over garen
Dat en loof ick me leven niet, of de Kaert is vals.

De tvveede uytkomst, vant tweede deel is

Bely, Krijn, Joncker, en Juffrou, Bely seyt eerst, als volcht.

Wel Vryer wat praetje al, hebje den baas aan den hals,
Wel lieve Krijn hoe hebjet dus verkerft,
Al je best me Joncker na, maeckt datje ghena verwerft,
Want hy praet hiel starck, dat hy je wil laten gaen.
Krijn. Dat mach hy soo seggen, dan hy sal hem wel weer beraen.
Bely. Beraen seecker, om de waerheyt te seggen, an jou is wat te vangen.
Krijn. Ja wel, en an jou, met je blauwe hangende wangen,
'k Weet seker niet hoese tot onsent na sulcken morsigen slet vragen,
Jou lelijcke pry, men sou Kinderen met jou te bet jaghen,
Al je best na Enckhuysen, en verhuertje voor een keet meyt.
Bely. Of hy me dat verwijt, dan of hy mee niet ien beet seyt,
Ick passer niet op, vaer jy konme deeren niet,
Noch alje snappen en kaken raecken aen me kouwe kleeren niet,
Ben ick de moyste niet, ic ben deugdelijc, dat weet de hiele stadt wel,

[p. 22]

En haest dat ick soo moy ben as jy, verstaeje dat wel,
Ja wel kijckt toch hier een reys, dese goelijcke vaer,
Jy en Lijsjen waer is Jan, waert even juyst een paer,
Ja wel jy bent me ien fatsoentjen, ja wel lieve Krijn,
Van sulcke mannen as jy, gater net twaelf in ien dozijn,
En die wat nau dong, kreecher wel een toe op den hoop,
Dan 'tsou wesen, hoe meer om 'tghelt, hoe quader koop.
Krijn. Wel wat brabbelt me dese Meyt, en besuchte Teef,
Om de waerheyt te segghen, je bindt oock duer genoech te geef,
Laetwe mekaer de hangt vry geven en singen al schoon al schoon,
Die ons twee de kost geeft onthoudt ons niet van ons arbeyts loon.
Bely. Hola dat schut ick, en dan noch altemet een eerlijck kleet.
Krijn. Een eerlijck kleedt toch, dat waer aen jou recht wel besteet,
Want je bint soo beroeyt, 'thangt niet dan van lappen an mekaer,
Hier buyten lijcktet wat, maer onger ist nergens nae so klaer,
Tis met iou recht op sijn kalen adels die so wat nauwetges bedropen,
Buyten een proveretgen een leurtgen, en onger 'thembt vol knopen,
Of met een blauwe draet samen geregen excelent op sijn Hoofs:
'k Versinme Bely, 'k wil seggen, op syn groofs
Ghelijck wy hier leven soo wel de jongen as de ou,
Soo wel de meyt as de knecht, de meester as de vrou.

Joncker Barent comt uyt, Krijn hem siende seyt voort.

Me Joncker Bely, me Joncker of we hem daer haest vernamen.
Jonker. Krijn komdy her, on Bely goe by dijn matamme,
Krijn wen ji ein fijn ghesel wil wesen, so had ich dijn wol ghesint,
On weerde dijn licke vuldoen wie mijn selfs kindt,
On ji solle deelhaftich wesen van al myne hoven,
En wen ich nie kinderen kryghe werd ich dijn begoven
Mit einem herlichen bruyloftsfeest, wen y in myn hous comt te trouwen.
Krijn. Dat segje wel Joncker, maer je seltet niet lang onthouwen.
Joncker. Neyn mijnder zielen, dijn dienst zol dy wel werden vergolden,
Nu Krijn van dessen stunde wol ich eyn goeden disch holden,
En schaffen hupsche hesp met wurst, na der olde wyse

[p. 23]

Eijn hinderdeel vom swien ghesode keerls spijse,
En ich werdet den lantlieden wedder rechtschaffend duen betsalen
Nu tou dan Krijn, geyt ons de honden halen,
Wy wollen hen to jachte uyt vom etwas to vangen.
Krijn. Alree man, daer toe heb ick louter verlangen.

Den Joncker en Krijn gaen binnen, de vrou en Bely comen uyt, en sien Krijn gaen: Bely seyt.

Jae ij Vrou, maer Krijn dunckt me gaet daer uyt.
Vrou. Waer heen toch, hoe nae maeckt hy hem t'soeck, dat arge kruyt.
Bely. Neen, me Joncker dunckt me, dat hem ergens stuert.
Krijn, Krijn, Krijn, Krijn. Jae ick gae hier by eens inde buert,
Om een hondt of twee te leenen, we sellen gaen jaghen.
Bely. Past dat yet niet en lieght, me vrou selt meester vragen,
Jou rechte plompert. Jonck. Je benne noch veel plomper.
Matamme ben yi do, kum hie min herts lieve Jonfer.
Wen ich dijn saghe verheuget hem mijn geyst.
Vrou. Mijn lief die mijn meer als waerde liefd bewijst,
Ick ben een slavinne om u te dienen geboren.
Bely. Die niet doof is, wat moet die al hooren:
Nou ist liefje, troosje, mijn hart, mijn moer,
En flus mochtet wel wesen Kats hoer.
Dat volcks liefde is altijdt niet langduerigh,
Den Baes verandert haest, en Vrou is soo wispeltuerich,
Datse niet schielijck mal sal worden, de besucte meer,
Kijck toch, dats seecker een groenicheyt van men Heer:
Wel, wel, van waer komt me Joncker toch dese vreught:
Diet weten mocht, 'k wed het me vrou niet en heught,
Dat mijn meester haer met soo veel getuels porden,
Wel wat sal hier wesen, zou dese man wel speuls worden,
Wel meester, as je lacht, soo lachen al je kleeren.
Vrou. Neen lief, terwijl dat sulcx is u begeeren,
En wil ick u niet tegenstaen, maer doet u sin en lust.
Joncker. Jo wen ich to huys come mijn Jonfer, dus hollet dijn rust,

[p. 24]

To hans ben ich gaer melancolisch, on weten jo nie te doen,
Dan den droeven geyst etwes te recrieren int groen,
Derhalben werd ich mit dem Krijn von kurtwijl goen tyen ter jacht.
Vrouw. Mijn lief, mijn dunckt je bent niets te wel bedacht,
Ick bidde wilt toch better op u gesontheyt letten.
Joncker. Mijnder sielen, ja wy hats jo to hans nie wel te vretten,
Da om bin ich geresolfiert den haes een wenschen te temtieren.
Vrouw. Wat noot wast mijn lief wist je je selven wat te vieren,
Maer den yver en grooten lust dieje hebt int jaghen,
Doetje noch nae kleeren noch nae gesontheyt vraghen,
Maerje siet niet an, je treet door dick door dun,
'k En segh dit niet om dat ick u de lust wan gun,
Maer ick wenschten wel dat ghy 't op naemt met gemack.

Krijn comt uyt met eenighe honden, en seyt teghens Bely.

Waer pestilensy Bely is ons ouwe Brack?
Bely. Blijft wat staen, neen de honden selje wel vinnen.
Joncker. Herts liebe wybelijn, rustet dijn sinnen,
Ich ben Grevelinchousen van kints been aengewent das so to doen,
By dem Elementen mijn muttunt jo keyn exercitions,
Den bludighen vurluch het jo mihr das wol gheliert.
Krijn. Tis te bijster, in de krijgh het hy sijn leven wel geviert,
Dat hy daer van roemt, neen seecker hy mach wel swyghen,
Een deel hasen gheloof ick is hy wel ghewent an 't spit te ryghen,
Maer van 's Landts vyanden reech hyer zyn leven niet ien,
Trouwen, dat comt aers by, want hy hetse sijn leven niet ghesien,
Een Edelman seytmen, wast tegen de krijgh op, as een os tegen de bijl
Maer dese man houdt gaern een borstweeringh van een mijl,
Dan is hy immers wel schoot vrij, hy seeckers en sijns ghelijcken,
't Bennen Krijghsluy int velt, die niet schielijck beswijcken,
Achter een haes, die vreesachtigh begint voor haer honden gebaer te loopen.
Joncker. We blijfst Kryn. Kr. Ik ben doende met de honden an mekaer te knopen.

[p. 25]

Joncker. Nu dan Matamme, sijt man lustich, wy goen te gaer
Hen uyt to Jacht. Krijn. De ouwe jagher dat was sijn vaer.
Hy zou wel een haes volgen, dat het hem hem sijn lamme gat maer toe liet.
Bely. Niet waer, hy is soo radt als een vogeltjen dat koe hiet,
Wel wanneer raeckje noch voort, Godt segen ons voor dit beyen.
Krijn. Twee goe liefs, meysie, en kennen soo haest niet scheyen,
Hy pleech me vrou immers altijt een soentien voor haer loon te langhen.
Geen dingh met der haest, Bely, dan vloon te vangen,
Hoe nae machje de vrientschap niet lyen van meester en vrouw,
Ick denck datje mient dattet beter besteet was aen jou,
Of segme, hoe komtet, dat je ons nu dus voordt stuudt,
Is hier ergens een Pol die vast nae de poordt guudt.
Bely. O jae we souwen bancken, en setten de taefel met betielen dicht,
Krijn. Dat beurt altemet wel, soo haest mijn Joncker sijn hielen licht.
Bely. Wis, ja we souwe bruyloft houwe waer je maer uyt.
Krijn. Hoe nae sou jey Spuelnoot wesen, en me vrouw de Bruyt.

Joncker Berent comt by Krijn, als syn vrou binnen gaet, en seydt.

Ben je dan tenemael veerdich Krijn?
Krijn. Hier nou mijn beesje,
Moeytges dan sitop ereys, her om dat is een geesje,
Ighet me Joncker hoe wille we 't velt nu oock boenen.
Joncker. Ja Krijn geswint kueft dijn voeten een paer nie schoenen,
Je selle lustich moeten loffen den Haes achter heer.
Krijn. Dats recht werck me Joncker dat ick begeer,
K'weet niet waerom datje op 't jaeghen soo verbruydt stoft,
K'sel by get lopen of ick een bien om en duyt koft,
Ick doe toch niet no'or dan dat ick thuys sit en suf.
Joncker. 'Tlet dat i luem benne Krijn en gans duf,
Moer i benne gaer lustich wan i kueme in de locht.
Krijn. Ick ben te bijster gaeren alle daghen in de bocht,
Me Joncker selle we 'twest-eyndt uyt?

[p. 26]

Joncker. Krijn by noorden 't woldt,
Doo wet ich dat den haes mit stigen hem ontholdt,
En habbet heurt van mijn olde bekende,
Der halben min mit geyn ydele henden
Wedder thous tho kuemen go ich do tho Jacht.
Krijn. Daer haes je selt bedroghen wesen soo ick acht,
Want het daer alte seer gheschrobt wort snachts vande boeren,
En by daegh bender de kodde-beyers die der op loeren,
En tis in de klinge buytens tijts we worden lichtelijck bekuert.
Joncker. Eynder van adel wie ich doe mit nieten verbuert,
Des en bekommere i dijn dae mit niet suns,
Ich goe dessen weege tou.

Den Joncker gaet binnen, Krijn blijft, ende seydt aldus.

'T ruyckt hier al wat vuns,
Her achter jou reeckel, me nues is noch niet wel verstaelt,
Houdt toe je buers vrij, tlach is hier al betaelt,
Wat ien Heerschap heb ick, hy mach gien sont doen, hy is mal geboren,
Mit ien Ey hebjem gewonnen, en met ien Appel weer verlooren,
Hy selse daer soo drapen, had hy maer wat versch Zout,
Dat hyer achter op de steert leyde, en riep dan hout, hout,
Loopt niet wech, wacht wat, 'kselje komen slaen,
Al de Hasen die we vangen, sou ick wel durven aen me vingers braen,
Met dese Hongden, Fobert, ja je bent me ien vrient,
Al dese Hongden hebben we hier en daer noch ghelient,
Tot onsent schiet soo veel niet over dat we souwen
Een Hongt of twie tot de eele Jacht onderhouwen:
Nou ick mach dit ingaen, mogelijck of hy een Koe voor een Haes vangt.

[p. 27]

De derde uytkomst, vant tvveede deel, is

Theeuwis, Juffrou, Beely, en Keesje.

Theeuwis alleen zynde, seyt.

Dit Haachje is recht een Vastelavonts, en een Sinter Claes langt,
'k Weet niet hoeder van opsnappers sulcken gheswerm is,
't Isser alle Sondage bruyloft, en voort alle de heele weeck duer Kermis,
Jonghe blijfje daer an de after poort by de waeghen,
Ick sel vuer ant Jonckers Huys gaen vraghen,
Ofse terstont 't Hout willen komen helpen inde Schuer.

De Juffrou kijckt boven uyt, den Boer Theeuwis haer siende, seyt voort.

'Ke daer, ke daer de Juffer, ofse wel siet hoe ick na 'er tuer,
k Acht neense, 'k selme houwen of ick niet merckte datse me sagh,
En praten soo wat drollichs, dat men beter doen als seggen mach,
Se mach toch wel hooren, daerom wil ick wat toe treen, as een man,
Se selt haer niet belgen, al loopter wat onger van Sint An,
De kleeren maken de man, diese het die trecktse an.
Die 'm by gort by sulcken Juffer iens mocht verwarmen,
En hebbense een reys een gantsche winterse nacht in syn armen,
'k Hebber moet toe, se sou segghen de Boeren weten oock wat,
Wy sitten tot onsent daer in sulcken besuckten roock gat,
Soo datter mijn Wijf uytsiet als een beroockte Lieve Vrou,
Daerom staetse me niet an, maer me dunckt dat ick wel sou
Goet coop in sulcken stee Juffer crygen behaghen,
Mocht icker een korte wijl by haer zijn, 'k verteerde myn Ros en wagen.

Juffrou haelt haer hooft in, ende roept van binnen aldus.

Bely gaet stracx heen, en laet den Huysman comen an
't Schijnt dat hy hier driecht te kloppen met schroomen an,
En wijst hem terstont hier boven op mijn Kamer.
Theeuw. Moey ten quam van syn leven noyt bequamer,
Hoe avontuers raecktmen altemet met sijn naers in de rammelingh,

[p. 28]

De Meyt dunckme maeckt daer binnen vry wat versammeling,
Hoe vaertet beste Kijnt, wil de deur niet open.

Bely binnen zijnde seyt.

Se klemt soo Teeuwis, je selter van buyten op moeten loopen,
Ick kense niet na me trecken. Theeuw. 't Is waer hangdeloose moer
Sta ruym dan, hoorje, hou daer mee leytse op de vloer,
Hou daer dan, pestilency daer legh ick. Bely. Juyst so ic het stemde.
Theeuw. Wel hey Meyt, ick docht dat de deur soo beseten klemde,
Dat ickse niet opgekregen sou hebben, met den eersten stoot.
Bely. Hebje je slechs gien sier ghedaen.
Theeuw. Neen niet een dingh, 'k heb gien noot,
Knap as ien Meyt, waer is sober Staetjen,
Krijn wil ick segghen, dat arghe maetjen,
Hij most na achteren daer staet me Waghen voor de poort te lossen,
Wordje stekelich Meyt, kom an, willewe een reys bossen,
Lustich wie de harste kop het, jy of ick om een vaen.
Bely. Nou je Wagen sel wel leech worden, laetje mallen maer staen,
En gaet boven by me Vrou, se selje betalen.
Theeuw. Dat ghelt sel ick op ien aer tijdt wel iens komen halen,
Secht huer gendach meysje, en me Joncker mee.
Bely. Me vrou is allien thuys, me Joncker is niet in stee,
Hy is mit Krijn flus eteghen op de Jacht,
Dus gaet by me vrou, die je allien sit en verwacht,
Seecker gaet by haer Theeuwis, se hedje noodich ghebreck.
Theeuw. Dat ken ick wel deyncken, hoe na schort haer een geck
En dat ick die wesen sou, 'k en durf niet waeraftichgens.
Bely. Se selje niet byten, wat binje voor ien mens,
Se sel quaet wesen komje niet, hoe staeje dus houten.
Theeuw. Liever as datse kyven sou, wil ick me noch wat verstouten.
En gaen byer, maer ick bin lijckewel al wat beschaemt.
Bely. Dat dencke ick wel, je bint voor ien beschaemt gasgen vernaemt,
Nou as ien man naer bovenen, me Vrouw mocht dencken wat hier te warren was.

[p. 29]

Theeuw. Wat ic sie ooc liever een Vrou int Hemt, as ien Ruyter int Harnas.

Den Boer Theeuwis gaet met Bely binnen. Keesgen komt en seyt.

Wel waer mach me Vaer toch blyven,
Hy weet wel dat die Peerden hier staen en verstyven,
Hy sou de Poort open laten doen, en daer kijckt niemant om,
Hy segt, benje doof alle gaer, of benje stom,
Of wilje niet spreken, hoe hebbewet in een kaer.

Bely komt uyt, en seyt.

Soo d'ouwe songhen, soo pepen de jonghen, de Soon is as de vaer,
Wel Keesje binje al everechs op estaen, wel wat ist?
Keesjen. Wat souwer aers wesen, ick docht dat je dat wel wist?
Onse Paerden staen daer en verkluemen after an de poort,
En wat ick klop, daer is niemant dieme hoort,
Mijn Vaer weeter of seecker, hy is niet meer as ien Kint,
Hy sou de deur open doen seyd hy, en hy gaet drayen an de wint,
Neen seecker, hy beschickt sijn dinghen niet qualijck.
Bely. Wel Keesje je Vaer is hier. Keesje. Dat is seecker gaelijck.
Waerom laet hy dan de Poort niet open doen, is hij mal?
Hy weet wel de Paerden daer staen krimpen, se moeten op stal,
En wanneer sellewe los raken, wy bennen daer mit ien wagen hunts.
Bely. Ja dat is wat nieus. Keesjen. 't Is waer moer, kacken is wat outs,
Jy souter noch wel om lacchen, wat mienje dattet me niet verdriet,
Ick ga wel weer draeyen heen, wilje de Poort op doen of niet,
De wech en is niet op edolven, dat is noch ien lock.
Bely. Hoe kan Keesje kyven, 'k sel de deur op gaen trecken mit ien rock,
Brengt je Wagen op de plaets, en stalt je Paerden:
Wel Keesje wist ick dat jy soo baerden,
Oftje niet naje sin was, je bint ien gasje.
Keesjen. Ja moer as ick begin, ick bin al ien hart quasje,
'k Souwer niet vuel na vraghen, of ickje, ja maet.
Bely. Dese Lecker, me dunckt dat hy sen Vaer altemet nagaet,
Je selt ien duegniet worden, hebje ien aertjen van je Vaertjen,

[p. 30]

Dat ickje Moer waer, ick streeckje de Broeck af,
Daer worden de qua Leckers gheschickt en kloeck af,
'k Souje op ien aer kam setten, jou olijcke Lecker.
Keesjen. Jaje, ick bin de Gard al ontwassen seyt me Vaer.
Bely. Je Vaer is gecker
As malle Pier, seyt hy dat, dat is seecker moey.
Keesjen. Ja hy seytet, en 'tis waer oock jy bint maer ien malle doey,
Ick bin al te out wat op me gat te kryghen seyt me Moer.
Bely. Godt gheef malle Anne, en je Vaer Theeuwis de Boer,
Een goet Jaer, seggese dat, ick sou dencken dat het jock waren.
Keesjen. Wiljet iens besoecken, com latewe iens plockharen.
Bely. Jy plockharen, flus lap ickje op je gat songer segghen.
Keesjen. Ja je maet, ick ken onse groote dicke Neel wel onger legghen,
Se is wel soo sterck as jy mit je twien.
Bely. Lecker ick strijckje de Broeck of, al waerje met je drien,
Maer 'tis me niet te pyne waert, dat ickje soo vuel acht:
Com as ien man na afteren toe, en lost alje best je vracht,
Je Vaer sel strack comen, en ick volchje haest.

Kessje gaet binnen, de Vrou komt uyt, en seyt.

Wie is daer binnen, die daer soo staet en raest,
Ben jy daer Beely, wacht wat, 'k selje wat komen segghen,
Waer benje Beely. Beely. Hier.
Vrou. Laet terstont alle dingh legghen
En gaet in de Ros-Kam en seght Jan Soetelaar,
Dat ick twie Paerden te koop heb, ende segt den Hoetelaer,
Sijn Beurs mee brengt, en die al wat welghestelt,
Ick wil s'em wel goet coop geven, dan aers niet as voor geriet gelt,
Segt hem, dat hy terstonts comt, eerje Joncker comt vande Jacht,
Daerom seght hem, dat hy niet toeft noch wacht,
Hooriet wel as een meyt, treet lustich over je kooten.
Bely. Wel vrouw. Hetse de Boer alree voor sijn paerden ghesnooten.
Vrou. Maerje most toe sien, datje teghens Keesie of een aer,
Je mongt van toe houdt, want soo 't ymant werde ghewaer

[p. 31]

Soo waer ick de buyt quijt, en 't geldt heb ick wel van doen:
Dus besteltet wel, ick selje ien nieu hembt geven en je huer vergoen,
Met een paers schorteldoeck, dus loopt al je best,
'k Sel den boer noch terwijl gaen nemen met vier blaetgiens uyt de nest,
Dus loopt ras me meysken, eer dat het wordt te laet.

De Vrou gaet binnen, Bely blijft ende seyt.

Ick selme haesten Vrou, en dat om mijn eygen baet,
Een nieu hembt met een paers schorteldoeck, dats dat ick behoef,
'k Segh altemet Teuwis, Teuwis, wat binje een boef,
Maer wou je soo altemet comen en doenme wat profyt,
Dan zou ickje voor een fijn man houwen over al en altijdt:
Dan eer ick heen gae, mach ick Keesien gaan helpen voort,
Dieme vast verwacht after aen de poort,
'k Mach hem seggen dat hy sijn paerden tot ongsent vry stalt,
En syn hout voor de Schuur neer werpt, soo 't hem wel ghevalt,
Als ick vlus t'huys kom, sel ick het met Krijn onse knecht
Wel schicken daer 't wesen moet: of Jan Soetelaer noch woont daer hy plecht
'k Selt altijt eerst inde kroegh vragen, daer hy hem int gemeen sochtens vertoont,
So hy daer niet is, sellense wel seggen waer dat hy dan woont.

PAUSE.

278. II von dem suuk seer. III, IV, V von dem zou.
282. II bet tho achten. III, IV, V wettense je nit.
284. III, IV, V om holdt te.
285. II Man voor statelijger Kerels, on dat. III, IV, V Voor aensienelijck persoonen.
288. II Joncker, aber 't sint. III, IV, V Joncker, mee neyt, 't sint.
289. II, III, IV, V die wie den.
290. II Adamant. - I on hun munsteyn. II On hun munsteyt. III, IV, V on hun minsteyn.
291. II lycke so de Hollanieren.
297. III, IV, V ginderdeel.

305. II wet i to.
310. II niet nuw doen. III, IV, V niet nieu doen.
314. II Holt smoel ier ich.
315. II wie vom jo meer. III, IV, V. wie vom twey eder.
316. II To echten is.
320. III, IV, V twaelfde.
325. II Want ick weerde gaer colerisch, ond.
328. III, IV, V verknolt.

333. I patricen. III, IV, V portionen.
335. III, IV, V 't loopter al ree.
341. I En die de vulsen wel den. V En de vervult wel den.

368. II Meyt, dees'. III, IV, V dese Meer en.
376. III, IV, V dier so.
385. II licke wol doen.

393. Dit vers ontbreekt in I en II.
403. II jyt.
404. II Du bist noch veel plompfer.
406. II verheuget sich.
412. I lief. III lieft. IV, V liefd.

426. II om kurts wijl.
427. II niet.
429. II wy hatten jo to hans nie nie wel te vretten, III, IV, V wy haben jo to hans.
441. II my mattiert. V mijn mut tunt.

458. V wel wat is dit voor beyen?
466. II we souwen pankoeken bancken
473. II By gort.
474. II lueft.
477. III, IV, V dus verbruyt.

484. III, IV, V Neyn by.
485. II sich ontholdt.
486. II Ich habbet.
487. II meyen ich mit. - III, IV, V Derhalben om mit.
488. II do hen wol ich tho Jacht.
497. II noch niet al.

533. III, IV, V Mooy.

535. II, III, IV, V sammelingh.
545. I sober Taetjen.
565. I te schorse was. III, IV, V te sarren was.

566. III, IV, V Harrenas.
570. II Hy segh! III, IV, V Hy segk.
572. I is ons de vaer.
591. II Alstje.

604. V Ik wensch malle Anne.
614. III, IV, V Wie is daer beneen.
619. II segt dat den.

III, IV, V met water, en singt.