Zingzang

[p. 134]

O zeg ons, herderinne

Jan Jouben

matig-snel.

O zeg ons, her- de- rin- ne, Waar-
om ge uw har- te houdt Ge- slo- ten voor de
min- ne, En als 'ne ko- nin- gin- ne Zoo
gril- lig zijt en koud? Zoo
gril- lig zijt en koud? Al blin-ken al- ler-
we- gen U smeekende oo-gen te-gen, Naar

[p. 135]

 

u- wer lief- de ze- gen Wordt

 

vruch- te- loos ge- tracht En ge-

 

smacht... En ge- smacht... O wees als schoon ge-

 

pre- zen, Doch te-vens als tee-der, kind! Wat

 

baat, be-mind te we- zen, Wan-neer men niet we-der-

 

mint?

[p. 136]

2.

Gelijk een straal der zonne

 

Den beemd met loof versiert,

 

Zoo welt er eene bronne

 

Der allergrootste wonne,

 

Waar men uw bijzijn viert.

 

Bij 't vormen uwer leden

 

Kon meer bevalligheden

 

De Schepper niet besteden,

 

Zoo fluistert iedereen

 

Om u heen...

 

O wees als schoon geprezen, enz.

 

 

3.

Als wij u niet ontwaren,

 

Wanneer, ten dans bereid,

 

De paren zich vergâren,

 

O dan is heengevaren

 

Ons aller vroolijkheid.

 

Maar niemand is er treurig,

 

En 't veld is eens zoo kleurig,

 

De dreve is eens zoo geurig,

 

Als gij er bloembekranst

 

Met ons danst...

 

O wees als schoon geprezen, enz.

 

 

4.

De duive is heengetogen,

 

Die u zoo duurbaar was,

 

Den duiver toegevlogen,

 

In wiens wellustige oogen

[p. 137]

 

Ze zoete minne las.

 

Dat voorbeeld moge u leeren,

 

De liefde niet te weren,

 

Want haar genot ontberen

 

Is meer dan hellesmart

 

Voor het hart...

 

O wees als schoon geprezen,

 

Doch tevens als teeder, kind!

 

Wat baat, bemind te wezen,

 

Wanneer men niet wedermint?

(Jacques Jasmin, Françouneto.)