Zingzang

[p. 116]

Koffielied.

R.J. Ruelens.

matig.

Het Ger- sten lieb ik steeds ge-
pre-zen, Het Leu- vensch valt in mij- nen
smaak, Den Brui-nen drink ik met ver-
maak, En de Uit-zet mag er stel- lig
wezen; Met Fa- ro, Beiersch, Por- ter,
Ale, Ver- frisch ik gaar- ne mij de

[p. 117]

 

keel, En, zit mijn bui- del vol vijf-

 

fran- ken, Zoo vul ik zin- gend mij- nen

 

nap Met rood of gul- den drui- ven-

 

sap - Mij sma- ken al- ler- han- de dran-

 

ken: Maar bo- ven al- len spant de

 

kroon, De zoe- te drank der Mo- ka-

[p. 118]

 

boon! Maar bo- ven al- len spant de

 

kroon De zoe- te drank der Mo- ka-

 

boon!

Den eedlen nectar zelf bereiden

Is vast mijne allergrootste vreugd.

Het malen doet mij zulke deugd,

Dat ik er nooit meê uit kan scheiden;

En als de moor zijn liedje zingt,

Dan zing ik mede dat het klinkt!

Ik laat het water dapper stoomen,

En vul dan langzaam mijne kruik,

Die juist bevat in haren buik

Wat ik behoef om toe te komen...

De geur is fijn, de kleur is schoon

Des zoeten dranks der Mokaboon!

[p. 119]

3.

'k Beklaag ze diep, die melk en suiker

 

Er tusschenmengen op zijn Fransch!

 

Ik laat hem zijnen maagdom gansch:

 

De drank is - puur - oneindig puiker!

 

Ik krijg hem daags twee keeren dus

 

In puris naturalibus,

 

Des morgens bij de warme weggen,

 

En bij de pijp na 't middagmaal...

 

O machteloos is menschentaal,

 

Om klaar en duidlijk uit te leggen

 

Wat heil u dankt mijns vaders zoon,

 

O zoete drank der Mokaboon!