Liederen

[p. 264]

Mary.

O moge steeds frisch loover hier

Den heuveltop begroeien,

De zoom met bloemen zijn gesmukt,

De beke helder vloeien!

Hier schijne de zomerzon vooreerst

En blijve ze 't langste gloeien...

Hier zag ik voor den laatsten keer

Mijn Hooglandsch meisje, Mary!

Wat bloeiden lief de groene berk

En blanke hagedoren!

In hunne geurige schaduw zat

Ik naast mijne uitverkoren'.

De guldene uren vloden heen

Doch gingen niet verloren...

Als licht en leven was mij dier

Mijn Hooglandsch meisje, Mary!

[p. 265]

 

Ik sloot haar in mijne armen vast

 

En zoende haar zoo teeder!

 

Wij zwoeren schreiend tot elkaar:

 

Weldra zien wij ons weder!

 

Helaas! des doods ontijdige vorst

 

Sloeg de arme bloeme neder...

 

Nu sluimert onder 't groene gras

 

Mijn Hooglandsch meisje, Mary!

 

 

 

Nu zijn de rozenlippen bleek,

 

Wier zeet ik dikwijls smaakte;

 

Gesloten is het stralende oog,

 

Wiens blik me zalig maakte;

 

In stof vergaat het warme hart,

 

Dat immer voor mij blaakte...

 

In mijnen boezem leeft gij, ach!

 

Mijn Hooglandsch meisje, Mary!